Do leków biologicznych zarejestrowanych do leczenia łuszczycy należą przede wszystkim efalizumab (Raptiva, Serono Merck), etanercept (Enbrel, Wyeth), infliximab (Remicade, Schering), alefacept (Amevive, Astellas), adalimumab (Humira, Abbott). Leki te są stosowane przede wszystkim w reumatoidalnym zapaleniu stawów, łuszczycowym zapaleniu stawów, zesztywniającym zapaleniu stawów, w łuszczycy plackowatej i w innych jej odmianach.
Wieloletnie badania kliniczne, prowadzone w wielu ośrodkach na świecie (także w Polsce), udowodniły wysoką skuteczność tych preparatów. Ich zastosowanie jest wskazane u chorych z bardzo rozległymi zmianami skórnymi lub zmianami o mniejszym nasileniu, ale bardzo uciążliwymi (skóra głowy, ręce i stopy). Powinno się je stosować szczególnie u chorych, u których wcześniejsze terapie miejscowe i ogólnoustrojowe (cyklosporyna, retinoidy, metotreksat, naświetlania UVA i UVB) okazały się nieskuteczne lub remisje po ich zastosowaniu były niepełne i krótkotrwałe, a także u pacjentów, którzy z różnych względów (np. choroba wątroby, nadciśnienie) nie mogą stosować klasycznych terapii systemowych.
Leki biologiczne są bardzo wygodne w użyciu (zastrzyki podskórne 1 raz w tygodniu lub co 2-4 tygodnie) i są bardzo dobrze tolerowane przez pacjentów. W związku z szybkim ustępowaniem zmian skórnych znacznie poprawia się nie tylko stan fizyczny, ale przede wszystkim kondycja psychiczna chorych oraz jakość ich życia.
Poza reumatoidalnym i łuszczycowym zapaleniem stawów oraz łuszczycą, opisywano skuteczność preparatów biologicznych w leczeniu m.in.: atopowego zapalenia skóry, chorób pęcherzowych, łupieżu czerwonego mieszkowego, astmy oskrzelowej. Wady i zalety leków biologicznych w leczeniu łuszczycy
Należy pamiętać, że leki biologiczne wpływają hamująco na komórkową odpowiedź immunologiczną, co może oddziaływać na zdolności obronne organizmu, zwłaszcza przeciw infekcjom bakteryjnym i wirusowym oraz chorobom nowotworowym. W związku z tym nie powinno się stosować ich w przypadku poważnych infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych oraz występowania czynnych lub utajonych ognisk gruźliczych (przed rozpoczęciem kuracji konieczne jest wykonanie prześwietlenia płuc i próby tuberkulinowej).
Leki biologiczne nie powinny być również stosowane u chorych z ciężką niewydolnością krążenia, z ciężkimi infekcjami górnych dróg oddechowych, z chorobami nowotworowymi, chorobami demielinizacyjnymi, a także u osób z niewydolnością żylną, owrzodzeniami podudzi, osób z założonym na stałe cewnikiem, kobiet w ciąży i karmiących piersią. W niektórych, ciężkich przypadkach reumatoidalnego zapalenia stawów lub łuszczycy dopuszczalne jest zastosowanie leku u dzieci, konieczne jest jednak zachowanie wyjątkowych środków bezpieczeństwa.
Leki biologiczne mogą zrewolucjonizować leczenie łuszczycy średnio nasilonej i mocno nasilonej oraz łuszczycy stawowej. W odróżnieniu od stosowanych innych terapii ogólnych, nie mają działania toksycznego na wątrobę i nerki, powodują szybką i stosunkowo długotrwałą remisję, a w przypadku nawrotu choroby możliwa jest kontynuacja leczenia.
Leki biologiczne są jednak bardzo kosztowne (ok. 20 tys. zł za 6 miesięcy leczenia) i mało kto może pozwolić sobie na taki wydatek, a NFZ refunduje leczenie niewielu najciężej chorym. Biorąc pod uwagę aspekt ekonomiczny, okazuje się jednak, że niejednokrotnie korzystniejsze byłoby zastosowanie nowoczesnego leczenia biologicznego - drogiego, ale umożliwiającego chorym zachowanie aktywności zawodowej, zapobiegającego powikłaniom narządowym, a nawet kalectwu niż pogodzenie się z faktem częstych hospitalizacji, kosztami absencji chorobowej czy rent. Lato sprzyja chorym na łuszczycę
Bardzo korzystny wpływ na leczenie łuszczycy mają kuracje klimatyczne. Szczególnie polecane są wyjazdy nad morze (najlepsze efekty dają pobyty nad Morzem Martwym), dobrze działa również klimat wysokogórski. Czas kuracji klimatycznej powinien wynosić 4-6 tygodni.
Przebieg łuszczycy z reguły jest łagodniejszy w okresie letnim. Słońce daje bowiem podobny efekt jak ultrafiolet (UV) i fotochemioterapia (UV z preparatami światłouczulającymi). Promieniowanie słoneczne przynosi ulgę ośmiu na dziesięciu pacjentów. Należy jednak unikać nadmiernego opalania, ponieważ może prowadzić do zaostrzenia objawów choroby lub jej rozprzestrzenienia. Zawsze trzeba poradzić się lekarza prowadzącego, w jaki sposób korzystać ze słońca. Niektórym pomagają też kąpiele siarkowe. W Polsce ośrodkiem uzdrowiskowo-sanatoryjnym chętnie odwiedzanym przez chorych na łuszczycę jest Busko Zdrój.
Źródło:pulsmedyczny.com
