Rehabilitacja dziecka niewidomego w rodzinie - ebook
Rodzice są dla swoich dzieci niewidomych pierwszymi i najważniejszymi terapeutami. I najważniejsze jest to, w jaki sposób wychowują swoje niewidome dziecko z pewnością wpłynie na jego relacje z innymi ludźmi, na jego przyszłość , szanse na założenie rodziny czy znalezienie pracy.
Dlatego polecam rodzicom ebook "Rehabilitacja dziecka niewidomego w rodzinie" autorki Małgorzaty Turskiej.
http://www.nextranet.pl/rf/pr?p=13237&pid=156823
Praca Małgorzaty Turskiej ukazuje rolę rodziny w rehabilitacji dziecka niewidomego w wieku przedszkolnym. Rodzina pełni zasadniczą rolę w wychowaniu, szczególnie we wczesnym okresie życia. Dziecko niepełnosprawne wymaga wyjątkowej opieki ze strony rodziców, która powinna być wsparta elementami rehabilitacji. Co prawda, wielu rodziców uważa, że rehabilitacją powinny zajmować się wyspecjalizowane instytucje. Jednak to najbliższa rodzina odgrywa najważniejszą rolę w rozwoju dziecka. Praca ukazuje z jakimi problemami muszą zmierzyć się rodzice dzieci niewidomych i jak sobie z nimi radzą starając się uczestniczyć w wielowymiarowym procesie rehabilitacji ich dzieci.
niedziela, 18 grudnia 2011
piątek, 9 grudnia 2011
Uodpornij dziecko na krytykę i sprzeczności losu !
Czy wiesz, że w świetle dzisiejszej nauki każde dziecko rodzi się wszechstronnie uzdolnione, z olbrzymim potencjałem intelektualnym?
"Dziedziczenie genetyczne nie decyduje o rozwoju i sprawności mózgu w tak dużym stopniu, jak środowisko bogate w różnorakie bodźce stymulujące"
- Glenn Doman
Nie ważne więc, czy Ty jesteś geniuszem. Czy Tobie udało się odnieść spektakularny sukces, czy też nie. Posiadając wiedzę, którą znajdziesz w publikacji "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu", stworzysz dziecku takie środowisko rozwoju, w którym rozwiną się bez przeszkód jego wrodzone talenty, zrodzą się pasje, ukształtuje się silna, zdrowa osobowość. A to wszystko stanowi przecież klucz do prawdziwego sukcesu.
Przypomnij sobie mądrość ludowego przysłowia: zbierzesz, co posiejesz
Inwestując w "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu" Joanny Gajdy podejmujesz decyzję o tym, by zebrać wspaniałe plony. Zapewnisz dziecku możliwość pełnej samorealizacji oraz zbudujesz wspólnie z nim i dla niego wspaniałą, szczęśliwą przyszłość.
Dziecko jest zachwycone, wyrywa się z ręki, by jak najszybciej poznać tę ekscytującą krainę. Rodzice wskazują mu ścieżkę, wijącą się łagodnie wśród traw. Maluch na nią wkracza i z entuzjazmem przygląda się rozmaitym celom widniejącym na horyzoncie. Po przejściu kilkunastu kroków z rodzicami, młody człowiek jest gotów iść sam. Wybrał już cel. Wie, dokąd zmierza i zna drogę. Czasem się potyka, ale nawet tego nie zauważa, bo jego uwagę przykuwają wielobarwne motyle i wyraźny cel na widnokręgu...
Piękny obraz, prawda?
Ale bywa też inaczej. Spójrz... Oto kolejna para z dzieckiem - także gotowym, by zawojować świat. Podchodzą do drzwi i wchodzą do środka. Nie zapalają jednak światła. Dlaczego? Może rodzice nie wiedzą, gdzie jest kontakt, a może ich również wprowadzono przed laty w mrok i myślą że tak trzeba. Dziecko obserwuje z lękiem nieuchwytne, złowrogie cienie falujące w powietrzu. Wszystko wydaje się bezbarwne, tajemnicze i budzi w nim lęk. Maluch nie widzi przed sobą drogi, więc często się potyka, "lądując" na ostrych kamieniach. Po kolejnych upadkach wstaje już niechętnie. Bo i po co? Świat jest mroczny, ponury, pełno w nim pułapek. Na dodatek nie wie, dokąd iść. Życie jest bez sensu...
A wystarczyło przecież zapalić światło.
W drodze do dorosłości zapalisz mu światło. Chcesz to zrobić? Nie zwlekaj zatem :-)
Poniżej podaje link "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu" Joanny Gajdy
http://www.nextranet.pl/rf/pr?p=9049&pid=156823
Skoro doczytałeś do tego miejsca, jesteś z pewnością mądrym rodzicem i wiesz, że na Tobie spoczywa ogromna odpowiedzialność za swoje dziecko. Oto kształtujesz młodego człowieka i przygotowujesz go do wejścia w dorosłe życie.
Zdajesz sobie sprawę, że każde Twoje słowo, każde zachowanie może mieć długofalowy wpływ na jego przyszłe życie. I ciągle zadajesz sobie pytanie:
Czy jestem dobrą matką? Dobrym ojcem? Czy nauczę swoje dziecko radzić sobie w życiu, by było zdrowe, szczęśliwe i miało wszystko, czego zapragnie?
Odpowiem Ci także pytaniem: a co robisz, gdy chcesz upiec smaczne ciasto? Sięgasz do dobrego, sprawdzonego przepisu i postępujesz według jego zaleceń. Dlaczego by nie postąpić dokładnie tak samo, gdy szukasz sposobu na wychowanie wartościowego człowieka sukcesu? "
Chcesz wiedzieć jak to dokonać?
Taki właśnie "przepis" na mądre rodzicielstwo pragnę oddać do Twojej dyspozycji w postaci publikacji
"ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu".autorki Jolanty Gajdy.
" Sprawdza się to znakomicie w przypadku moich własnych dzieci, które są pogodne i otwarte, mają już na swym koncie sporo osiągnięć, zbierają często nagrody i pochwały. Ta recepta sprawdzi się również u Ciebie. Przekonaj się sam(a)."
- Jolanta Gajda, autorka
Jest to publikacja jedyna w swoim rodzaju - stanowi zbiór praktycznych porad na temat tego, jak zachowywać się na co dzień w stosunku do swojego dziecka, jak reagować na jego zachowania i wypowiedzi. Podaje konkretne przykłady z życia wzięte, co sprawia, że z łatwością możesz opisane metody zastosować u siebie w domu. Będziesz mile zaskoczony(a) rezultatami.
Publikacja "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu" autorstwa Jolanty Gajdy -
przeznaczona dla rodziców dzieci w wieku do lat 10, to prawdziwa kopalnia wiedzy.
Nie czekaj, sprawdź ,pobierasz prosto na komputer , nie płacisz za przesyłkę.
oto link :
http://www.nextranet.pl/rf/pr?p=9049&pid=156823
Jest to jedno z największych kompendium dla rodziców pisane ręką matki. Rodziców, którzy chcą wychować swoje dziecko w sposób mądry, tak by zapewnić dziecku jak najlepszy start w dorosłe życie autorka wprowadza w arkana wychowania w sposób prosty i czytelny"
"Dziedziczenie genetyczne nie decyduje o rozwoju i sprawności mózgu w tak dużym stopniu, jak środowisko bogate w różnorakie bodźce stymulujące"
- Glenn Doman
Nie ważne więc, czy Ty jesteś geniuszem. Czy Tobie udało się odnieść spektakularny sukces, czy też nie. Posiadając wiedzę, którą znajdziesz w publikacji "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu", stworzysz dziecku takie środowisko rozwoju, w którym rozwiną się bez przeszkód jego wrodzone talenty, zrodzą się pasje, ukształtuje się silna, zdrowa osobowość. A to wszystko stanowi przecież klucz do prawdziwego sukcesu.
Przypomnij sobie mądrość ludowego przysłowia: zbierzesz, co posiejesz
Inwestując w "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu" Joanny Gajdy podejmujesz decyzję o tym, by zebrać wspaniałe plony. Zapewnisz dziecku możliwość pełnej samorealizacji oraz zbudujesz wspólnie z nim i dla niego wspaniałą, szczęśliwą przyszłość.
Jesteś już rodzicem? A może dopiero będziesz? Opowiem Ci więc pewną historię. Doczytaj ją do końca, a dowiesz się, jak "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu" autorki Jolanty Gajdy zmieni życie zarówno Twoje, jak i Twojego dziecka.
Wyobraź sobie korytarz, którym idą On i Ona, trzymając za rękę swoje dziecko. Beztroskie i szczęśliwe. Dochodzą do otwartych drzwi z napisem "DOROSŁOŚĆ". Rodzice zapalają światło i wspólnie z maluchem przekraczają próg. A tam - cudowny świat... bujna, zielona łąka. Tu i ówdzie przepiękne, bajkowe kwiaty, które zachwycają swym czarem i bogatą paletą żywych kolorów. W powietrzu trzepoczą delikatne, tęczowe motyle.Dziecko jest zachwycone, wyrywa się z ręki, by jak najszybciej poznać tę ekscytującą krainę. Rodzice wskazują mu ścieżkę, wijącą się łagodnie wśród traw. Maluch na nią wkracza i z entuzjazmem przygląda się rozmaitym celom widniejącym na horyzoncie. Po przejściu kilkunastu kroków z rodzicami, młody człowiek jest gotów iść sam. Wybrał już cel. Wie, dokąd zmierza i zna drogę. Czasem się potyka, ale nawet tego nie zauważa, bo jego uwagę przykuwają wielobarwne motyle i wyraźny cel na widnokręgu...
Piękny obraz, prawda?
Ale bywa też inaczej. Spójrz... Oto kolejna para z dzieckiem - także gotowym, by zawojować świat. Podchodzą do drzwi i wchodzą do środka. Nie zapalają jednak światła. Dlaczego? Może rodzice nie wiedzą, gdzie jest kontakt, a może ich również wprowadzono przed laty w mrok i myślą że tak trzeba. Dziecko obserwuje z lękiem nieuchwytne, złowrogie cienie falujące w powietrzu. Wszystko wydaje się bezbarwne, tajemnicze i budzi w nim lęk. Maluch nie widzi przed sobą drogi, więc często się potyka, "lądując" na ostrych kamieniach. Po kolejnych upadkach wstaje już niechętnie. Bo i po co? Świat jest mroczny, ponury, pełno w nim pułapek. Na dodatek nie wie, dokąd iść. Życie jest bez sensu...
A wystarczyło przecież zapalić światło.
A Ty? Czy wprowadzasz dziecko w świat piękny, jasny i barwny? Czy wskazujesz mu drogę, która prowadzi do spełnienia marzeń? A może każesz mu iść po omacku.
W drodze do dorosłości zapalisz mu światło. Chcesz to zrobić? Nie zwlekaj zatem :-)
Poniżej podaje link "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu" Joanny Gajdy
http://www.nextranet.pl/rf/pr?p=9049&pid=156823
Skoro doczytałeś do tego miejsca, jesteś z pewnością mądrym rodzicem i wiesz, że na Tobie spoczywa ogromna odpowiedzialność za swoje dziecko. Oto kształtujesz młodego człowieka i przygotowujesz go do wejścia w dorosłe życie.
Zdajesz sobie sprawę, że każde Twoje słowo, każde zachowanie może mieć długofalowy wpływ na jego przyszłe życie. I ciągle zadajesz sobie pytanie:
Czy jestem dobrą matką? Dobrym ojcem? Czy nauczę swoje dziecko radzić sobie w życiu, by było zdrowe, szczęśliwe i miało wszystko, czego zapragnie?
Odpowiem Ci także pytaniem: a co robisz, gdy chcesz upiec smaczne ciasto? Sięgasz do dobrego, sprawdzonego przepisu i postępujesz według jego zaleceń. Dlaczego by nie postąpić dokładnie tak samo, gdy szukasz sposobu na wychowanie wartościowego człowieka sukcesu? "
Chcesz sprawić, aby Twoje dziecko wybiło się ponad szarą rzeczywistość i miało lepszą przyszłość?
Jak sprawić, by Twoje dziecko szło przez życie z podniesioną głową? By było człowiekiem aktywnym, przedsiębiorczym, uparcie dążącym do swojego celu? Możesz sprawić, że będzie wiedziało, czego chce i uda mu się zrealizować wszystkie swoje plany.Chcesz wiedzieć jak to dokonać?
Taki właśnie "przepis" na mądre rodzicielstwo pragnę oddać do Twojej dyspozycji w postaci publikacji
"ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu".autorki Jolanty Gajdy.
" Sprawdza się to znakomicie w przypadku moich własnych dzieci, które są pogodne i otwarte, mają już na swym koncie sporo osiągnięć, zbierają często nagrody i pochwały. Ta recepta sprawdzi się również u Ciebie. Przekonaj się sam(a)."
- Jolanta Gajda, autorka
Jest to publikacja jedyna w swoim rodzaju - stanowi zbiór praktycznych porad na temat tego, jak zachowywać się na co dzień w stosunku do swojego dziecka, jak reagować na jego zachowania i wypowiedzi. Podaje konkretne przykłady z życia wzięte, co sprawia, że z łatwością możesz opisane metody zastosować u siebie w domu. Będziesz mile zaskoczony(a) rezultatami.
Publikacja "ABC Mądrego Rodzica: Droga do Sukcesu" autorstwa Jolanty Gajdy -
przeznaczona dla rodziców dzieci w wieku do lat 10, to prawdziwa kopalnia wiedzy.
Nie czekaj, sprawdź ,pobierasz prosto na komputer , nie płacisz za przesyłkę.
oto link :
http://www.nextranet.pl/rf/pr?p=9049&pid=156823
Jest to jedno z największych kompendium dla rodziców pisane ręką matki. Rodziców, którzy chcą wychować swoje dziecko w sposób mądry, tak by zapewnić dziecku jak najlepszy start w dorosłe życie autorka wprowadza w arkana wychowania w sposób prosty i czytelny"
wtorek, 8 listopada 2011
Jest szczepionka na raka płuc ! Nowy lek Lucanixem - rewelacyjne wstępne wyniki leczenia tym lekiem!
NOWĄ TERAPIĘ OTRZYMAŁO JUŻ KILKUDZIESIĘCIU PACJENTÓW LECZONYCH W KRAKOWIE , WARSZAWIE, POZNANIU, LUBLINIE I GDAŃSKU.
Niemal po dekadzie badań w Polsce zaprezentowano rewelacyjne wyniki leczenia lucanixem . Nowa terapia jest niemal czterokrotnie skuteczniejsza od dotychczas stosowanych. Oznacza to, że tylko w Polsce ocali życie ośmiu tysiącom osób rocznie. Ponadto, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, pierwsza partia zarejestrowanego preparatu trafi do Poznania.
Każdego roku ok. 20.000 Polaków dowiaduje się, że wykryto u nich raka płuc.Taka diagnoza w Polsce dotychczas brzmiała jak wyrok, zaledwie co dziesiąty pacjent przeżywa więcej niż 5 lat( licząc od momentu postawienia diagnozy). Jesteśmy w ogonie państw europejskich pod względem wczesnego wykrywania nowotworu, co fatalnie przekłada się na rokowania. Nie bez znaczenia jest również dostępność do najnowocześniejszych terapii antynowotworowych.
Wiele jednak wskazuje na to,że za sprawa nowatorskiej terapii opracowanej przez kalifornijską firmę NovaRx Corporation, nadchodzący rok przyniesie poprawę tej statystyki.
Zespół naukowców z Uniwersytetu w San Diego i firmy NovaRx Corporation, kierowany przez prof. Habiba Hakhrai, założył więc, jeśli tylko nauczymy nasz układ odpornościowy wydajniej wyszukiwać i rozpoznawać komórki nowotworowe, to z niewielką pomocą będzie skutecznie radził sobie z niechcianymi komórkami.
A ponadto nadaje się do stosowania w bardzo zaawansowanych stadiach nowotworu.\
Badania prowadzone są obecnie w kilkudziesięciu ośrodkach w Stanach, Wielki Brytanii, Kanadzie , Indiach, na Węgrzech, w Holandii, Serbii oraz w Polsce.
NOWĄ TERAPIĘ OTRZYMAŁO JUŻ KILKUDZIESIĘCIU PACJENTÓW LECZONYCH W KRAKOWIE , WARSZAWIE, POZNANIU, LUBLINIE I GDAŃSKU.
Niemal po dekadzie badań w Polsce zaprezentowano rewelacyjne wyniki leczenia lucanixem . Nowa terapia jest niemal czterokrotnie skuteczniejsza od dotychczas stosowanych. Oznacza to, że tylko w Polsce ocali życie ośmiu tysiącom osób rocznie. Ponadto, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, pierwsza partia zarejestrowanego preparatu trafi do Poznania.
Każdego roku ok. 20.000 Polaków dowiaduje się, że wykryto u nich raka płuc.Taka diagnoza w Polsce dotychczas brzmiała jak wyrok, zaledwie co dziesiąty pacjent przeżywa więcej niż 5 lat( licząc od momentu postawienia diagnozy). Jesteśmy w ogonie państw europejskich pod względem wczesnego wykrywania nowotworu, co fatalnie przekłada się na rokowania. Nie bez znaczenia jest również dostępność do najnowocześniejszych terapii antynowotworowych.
Wiele jednak wskazuje na to,że za sprawa nowatorskiej terapii opracowanej przez kalifornijską firmę NovaRx Corporation, nadchodzący rok przyniesie poprawę tej statystyki.
Zespół naukowców z Uniwersytetu w San Diego i firmy NovaRx Corporation, kierowany przez prof. Habiba Hakhrai, założył więc, jeśli tylko nauczymy nasz układ odpornościowy wydajniej wyszukiwać i rozpoznawać komórki nowotworowe, to z niewielką pomocą będzie skutecznie radził sobie z niechcianymi komórkami.
Wstrzykiwana co miesiąc ( przez 18 miesięcy) szczepionka zawiera zmodyfikowane fragmenty komórek raka płuc, ucząc tym samym układ odpornościowy, jak rozpoznawać i niszczyć ukrywające się przed nim komórki nowotworowe. Szczepionka nie licząc niewielkiego zaczerwienienia na ramieniu, nie daje żadnych działań niepożądanych.
Metoda ta w przeciwieństwie do chemoterapii czy radioterapii nie jest toksyczna dla zdrowych komórek.A ponadto nadaje się do stosowania w bardzo zaawansowanych stadiach nowotworu.\
Badania prowadzone są obecnie w kilkudziesięciu ośrodkach w Stanach, Wielki Brytanii, Kanadzie , Indiach, na Węgrzech, w Holandii, Serbii oraz w Polsce.
NOWĄ TERAPIĘ OTRZYMAŁO JUŻ KILKUDZIESIĘCIU PACJENTÓW LECZONYCH W KRAKOWIE , WARSZAWIE, POZNANIU, LUBLINIE I GDAŃSKU.
środa, 26 października 2011
Poczucie winy -śmierć bliskiej osoby- radzenie sobie z poczuciem winy.
Może sądzisz, iż do śmierci bliskiego człowieka przyczyniło się jakieś zaniedbanie z twojej strony. Pomocne bywa już samo uświadomienie sobie, że poczucie winy - rzeczywistej czy urojonej- jest normalna reakcją osoby ogarniętej rozpaczą.I znowu nie staraj się za wszelką cenę ukryć takich uczuć.Rozmawianie o nich może ci przynieść tak potrzebną ulgę.
Postaraj się jednak zrozumieć, że bez względu na to, jak bardzo kogoś kochamy, nie jesteśmy w stanie rozciągnąć kontroli nad jego życiem. Nie zdołamy też zapobiec temu, by " czas i nieprzewidziane zdarzenie" dosięgły naszych bliskich. Poza tym z pewnością nie miałeś złych intencji. Czy na przykład specjalnie nie wezwałeś wcześniej lekarza, żeby droga ci osoba zachorowała i zmarła ?Ależ skąd ? Czy więc naprawdę jesteś odpowiedzialny za jej śmierć? Nie.
Pewna matka, której córka zginęła w wypadku samochodowym, nauczyła się przezwyciężać poczucie winy.
"Miałam do siebie pretensje,że kazałam jej pojechać" - wyjaśnia." Czasem jednak pojęłam, jak bezsensowne są takie wyrzuty. Nie było nic złego w wysłaniu jej z ojcem po zakupy. Po prostu zdarzył się straszny wypadek".
"Przecież tyle mogłem jeszcze powiedzieć lub zrobić"- ubolewasz. To prawda, ale któż z nas może twierdzić, iż jest ideałem ojca, matki czy dziecka? Biblia przypomina "Dopuszczamy się(....) wszyscy uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym .
Pogódź się więc z faktem, iż nie jesteś doskonały. Ciągle rozmyślanie nad tym " co by było, gdyby ...", niczego nie zmieni, a tylko opóźni odzyskanie równowagi.
Postaraj się jednak zrozumieć, że bez względu na to, jak bardzo kogoś kochamy, nie jesteśmy w stanie rozciągnąć kontroli nad jego życiem. Nie zdołamy też zapobiec temu, by " czas i nieprzewidziane zdarzenie" dosięgły naszych bliskich. Poza tym z pewnością nie miałeś złych intencji. Czy na przykład specjalnie nie wezwałeś wcześniej lekarza, żeby droga ci osoba zachorowała i zmarła ?Ależ skąd ? Czy więc naprawdę jesteś odpowiedzialny za jej śmierć? Nie.Pewna matka, której córka zginęła w wypadku samochodowym, nauczyła się przezwyciężać poczucie winy.
"Miałam do siebie pretensje,że kazałam jej pojechać" - wyjaśnia." Czasem jednak pojęłam, jak bezsensowne są takie wyrzuty. Nie było nic złego w wysłaniu jej z ojcem po zakupy. Po prostu zdarzył się straszny wypadek".
"Przecież tyle mogłem jeszcze powiedzieć lub zrobić"- ubolewasz. To prawda, ale któż z nas może twierdzić, iż jest ideałem ojca, matki czy dziecka? Biblia przypomina "Dopuszczamy się(....) wszyscy uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym .
Pogódź się więc z faktem, iż nie jesteś doskonały. Ciągle rozmyślanie nad tym " co by było, gdyby ...", niczego nie zmieni, a tylko opóźni odzyskanie równowagi.
Dzien Wszystkich Swiętych - 1 listopada.Pamiętamy o tych , którzy odeszli .
Dzień Wszystkich Świętych ma charakter religijni, w Polsce głównie katolicki. Jednak ten dzień obchodzą także ludzie innych wyznań jak i niewierzący.Tego dnia tradycyjnie już odwiedzamy na cmentarzach swoich bliskich, którzy odeszli, przyniesiemy ich piękne chryzantemy, zapalimy znicze, pomodlimy się. Ból po stracie kogoś bliskiego nie da się z niczym porównać. Bo pamięć o zmarłych to coś naturalnego, ma zwyczajny człowieczy wymiar. Ktoś mądrze powiedział : zmarłych z nami nie ma, ale wciąż nad nami czuwają. To prawda. Wszystkich Świętych jest jednym z niewielu dni w roku, gdy przy grobie spotyka się cała rodzina. Przychodzą Ci , którzy całkiem stracili ze sobą kontakt albo skłóceni , oddaliło ich codzienne zabieganie.Ale w tym dniu witają się , wybaczają sobie zło .Może każę im to robić ktoś, kogo już nie ma.Czy wystarczą świeczka i chryzantemy, by oddać jej należny hołd ? Może trzeba częściej o niej myśleć i korzystać z jej mądrego doświadczenia. Przecież człowiek żyje tak długo, jak długo inni o nim pamiętają.
Chcielibyśmy , by o nas kiedyś pamiętano.
sobota, 22 października 2011
Rak piersi - profilaktyka
Rak piersi jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym u kobiet. Stanowi około 20% wszystkich zachorowań na nowotwory złośliwe u Polek. Występuje częściej po menopauzie. Ryzyko zachorowania wzrasta po 50 roku życia.
Obserwacja częstości zachorowań w poszczególnych grupach wiekowych wykazała, że znaczący wzrost zachorowań występował w przedziale wiekowym od 50 do 69 roku życia.
Stwierdzenie przyczyn raka sutka, pomimo znacznej liczby prac i analiz, jakie w świecie przeprowadzono, w dalszym ciągu nie jest dostatecznie jasne. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że nowotwór o tej samej strukturze może być wywoływany przez kilka, a nawet kilkanaście czynników rakotwórczych. Coraz częściej jednak w ryzyku zachorowania na raka piersi wskazuje się na uwarunkowania genetyczne; w Polsce około 10 % przypadków raka piersi występuje u kobiet, u których stwierdza się mutacje w obrębie genów, najczęściej w BRCA1.
Czynniki ryzyka:
1 Wiek 50-69
2 Rak piersi wśród członków rodziny (stopień ryzyka zależy od liczby przypadków w rodzinie i stopnia pokrewieństwa z chorą osobą)
3 Mutacje stwierdzone w genach BRCA 1 lub BRCA 2
4 Wczesna pierwsza miesiączka przed 12 rokiem życia
5 Późna menopauza po 55 roku życia
6 Urodzenie dziecka po 35 roku życia
7 Bezdzietność
8 Poprzednie leczenie z powodu raka piersi
9 Leczenie z powodu innych schorzeń piersi
Najważniejszym czynnikiem w istotny sposób wpływającym na wyniki leczenia jest wykrycie nowotworu w jak najwcześniejszym stadium rozwoju.
Metodę w znacznym stopniu umożliwiającą rozpoznanie zmian nowotworowych w utkaniu piersi stanowi mammografia. Jej czułość jest najwyższa, szacuje się że dla kobiet po menopauzie wynosi ona 90-95%. Badania kliniczne wykazały, że w grupie kobiet w wieku 50-69 lat, które miały wykonywane badania mammograficzne co rok lub co 2 lata, nastąpiło zmniejszenie umieralności o 25-30%. American College of Preventive Medicine rekomenduje wykonywanie mammografii 2 zdjęć tej samej piersi, co 2 lata u kobiet w wieku 50-69 lat z grupy niskiego ryzyka, natomiast co rok u kobiet z grupy wysokiego ryzyka.
W populacjach, w których nie wykonuje się badań profilaktycznych występuje wysoka umieralność z
powodu zaawansowanego raka piersi. Rak piersi w zależności od stadium klinicznego zaawansowania wymaga: leczenia operacyjnego (amputacja piersi), radioterapii lub leczenia systemowego (chemioterapia, hormonoterapia). Wszystkie te metody leczenia są bardzo kosztowne.
W USA oraz w krajach Unii Europejskiej uznano, że najskuteczniejszym instrumentem ograniczenia zachorowań i poprawy wyników leczenia nowotworów złośliwych są narodowe programy walki z rakiem. Programy te są finansowane ze środków budżetowych państwa, a działania w ramach tych programów
oprócz populacyjnych badań przesiewowych obejmują także zakup nowoczesnego sprzętu diagnostyczno
- leczniczego oraz działania edukacyjne w odniesieniu do społeczeństwa i kadry medycznej.
Zaproszenie do bezpłatnego badania mammograficznego -sprawdź :
http://www.profilaktykaraka.coi.waw.pl/cokpiersi/mammo/index.php?strona=adresy_wokow
Obserwacja częstości zachorowań w poszczególnych grupach wiekowych wykazała, że znaczący wzrost zachorowań występował w przedziale wiekowym od 50 do 69 roku życia.
Stwierdzenie przyczyn raka sutka, pomimo znacznej liczby prac i analiz, jakie w świecie przeprowadzono, w dalszym ciągu nie jest dostatecznie jasne. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że nowotwór o tej samej strukturze może być wywoływany przez kilka, a nawet kilkanaście czynników rakotwórczych. Coraz częściej jednak w ryzyku zachorowania na raka piersi wskazuje się na uwarunkowania genetyczne; w Polsce około 10 % przypadków raka piersi występuje u kobiet, u których stwierdza się mutacje w obrębie genów, najczęściej w BRCA1.
Czynniki ryzyka:
1 Wiek 50-69
2 Rak piersi wśród członków rodziny (stopień ryzyka zależy od liczby przypadków w rodzinie i stopnia pokrewieństwa z chorą osobą)
3 Mutacje stwierdzone w genach BRCA 1 lub BRCA 2
4 Wczesna pierwsza miesiączka przed 12 rokiem życia
5 Późna menopauza po 55 roku życia
6 Urodzenie dziecka po 35 roku życia
7 Bezdzietność
8 Poprzednie leczenie z powodu raka piersi
9 Leczenie z powodu innych schorzeń piersi
Najważniejszym czynnikiem w istotny sposób wpływającym na wyniki leczenia jest wykrycie nowotworu w jak najwcześniejszym stadium rozwoju.
Metodę w znacznym stopniu umożliwiającą rozpoznanie zmian nowotworowych w utkaniu piersi stanowi mammografia. Jej czułość jest najwyższa, szacuje się że dla kobiet po menopauzie wynosi ona 90-95%. Badania kliniczne wykazały, że w grupie kobiet w wieku 50-69 lat, które miały wykonywane badania mammograficzne co rok lub co 2 lata, nastąpiło zmniejszenie umieralności o 25-30%. American College of Preventive Medicine rekomenduje wykonywanie mammografii 2 zdjęć tej samej piersi, co 2 lata u kobiet w wieku 50-69 lat z grupy niskiego ryzyka, natomiast co rok u kobiet z grupy wysokiego ryzyka.
W populacjach, w których nie wykonuje się badań profilaktycznych występuje wysoka umieralność z
powodu zaawansowanego raka piersi. Rak piersi w zależności od stadium klinicznego zaawansowania wymaga: leczenia operacyjnego (amputacja piersi), radioterapii lub leczenia systemowego (chemioterapia, hormonoterapia). Wszystkie te metody leczenia są bardzo kosztowne.
W USA oraz w krajach Unii Europejskiej uznano, że najskuteczniejszym instrumentem ograniczenia zachorowań i poprawy wyników leczenia nowotworów złośliwych są narodowe programy walki z rakiem. Programy te są finansowane ze środków budżetowych państwa, a działania w ramach tych programów
oprócz populacyjnych badań przesiewowych obejmują także zakup nowoczesnego sprzętu diagnostyczno
- leczniczego oraz działania edukacyjne w odniesieniu do społeczeństwa i kadry medycznej.
Zaproszenie do bezpłatnego badania mammograficznego -sprawdź :
http://www.profilaktykaraka.coi.waw.pl/cokpiersi/mammo/index.php?strona=adresy_wokow
Chemioterapia w tabletce ! Po podaniu chemii doustnej włosy nie wypadają!
Aby wyleczyć raka piersi, trzeba przyjmować cytostatyki,To silne toksyczne leki, które są podawane dożylnie w szpitalu w postaci kroplówki,Chemioterapia jest bardzo obciążająca dla organizmu. Zaraz po jej przyjęciu pojawia się ogromne zmęczenie, nudności, wymioty. Bardzo stresującym objawem ubocznym jest wypadanie włosów.Po dłuższym leczeniu dołączają się również kłopoty z żyłami, w których powstają zwapnienia, utrudniające podawanie kolejnych leków.
JUŻ NIE MUSI TAK BYĆ ! Od niedawna istnieje także w Polsce możliwość przyjmowania chemii w postaci tabletki. Można wziąć ją we własnym domu, gdzie łatwiej jest przeczekać burzliwe objawy podania chemii.Do szpitala trzeba się zgłosić tylko raz w miesiącu na specjalistyczne badania kontrolne.
Jest jeszcze jedna wiadomość - po podaniu chemii doustnej nie wypadają włosy !!
Kiedyś wystarczy chemia .
Polscy genetycy ze Szczecina prowadzą badania, których celem jest sprawdzenie, czy w przyszłości u kobiet
z odziedziczoną mutacją genu BRCA 1będzie można uniknąć wycięcia guza przed podaniem chemii.
Dyskusje toczą się też wśród onkologów na temat usuwania węzłów chłonnych. Okazuje się, że we wczesnym stadium choroby można je oszczędzić. Decyduje o tym stan tzw. węzła wartowniczego - to w nim pojawiają się przerzuty nowotworowe. Jeśli węzeł ten jest czysty, nie trzeba wycinać węzłów pachy.
Informacje na temat mammografii oraz kontroli mammografów znajdziesz na stronie: http://www.profilaktykaraka.coi.waw.pl/cokpiersi/mammo/
Źródło: Świat Kobiety nr 10/październik
JUŻ NIE MUSI TAK BYĆ ! Od niedawna istnieje także w Polsce możliwość przyjmowania chemii w postaci tabletki. Można wziąć ją we własnym domu, gdzie łatwiej jest przeczekać burzliwe objawy podania chemii.Do szpitala trzeba się zgłosić tylko raz w miesiącu na specjalistyczne badania kontrolne.
Jest jeszcze jedna wiadomość - po podaniu chemii doustnej nie wypadają włosy !!
Kiedyś wystarczy chemia .
Polscy genetycy ze Szczecina prowadzą badania, których celem jest sprawdzenie, czy w przyszłości u kobiet
z odziedziczoną mutacją genu BRCA 1będzie można uniknąć wycięcia guza przed podaniem chemii.
Dyskusje toczą się też wśród onkologów na temat usuwania węzłów chłonnych. Okazuje się, że we wczesnym stadium choroby można je oszczędzić. Decyduje o tym stan tzw. węzła wartowniczego - to w nim pojawiają się przerzuty nowotworowe. Jeśli węzeł ten jest czysty, nie trzeba wycinać węzłów pachy.
Informacje na temat mammografii oraz kontroli mammografów znajdziesz na stronie: http://www.profilaktykaraka.coi.waw.pl/cokpiersi/mammo/
Źródło: Świat Kobiety nr 10/październik
piątek, 7 października 2011
Hormonalna terapia zastępcza - prawdy i mity !
HTZ
Prawda - łagodzi objawy menopauzy jak uderzenia gorąca , nocne poty, rozdrażnienia.
Prawda- spowalnia utratę masy kostnej i zmniejsza ryzyko rozwoju osteoporozy oraz groźnych złamań .
Prawda - chroni naczynia krwionośne- nie zajęte blaszką miażdżycową przed chorobami.
Prawda - zmniejsza objawy zanikowego zapalenia pochwy i suchość śluzówki.łagodzi wysiłkowe nietrzymanie moczu. Poprawia wygląd skóry , włosów i paznokci.
MIT - zwiększa ryzyko rozwoju raka piersi. W badaniach wykazano, że ryzyko jest minimalne- po 5 latach stosowania rośnie o ok. 0,1 proc.
MIT - zażywanie sztucznych hormonów powoduje nadwagę. W większości przypadków winna jest zbyt kaloryczna dieta.
Zaczynasz doświadczać nieprzyjemnych dolegliwości ( tzw.objawów wypadowych ). Miewasz uderzenia gorąca i napady pocenia się, dokuczają ci zaparcia, jesteś rozdrażniona i przemęczona, masz problemy ze snem.Obawiasz się problemów z sercem i osteoporozy . Nie czekaj ! Poradź się specjalisty .Poza tym lekarz może ci zaproponować hormonalną terapię zastępczą. Nie bój się jej. Skutecznie łagodzi objawy menopauzy.Jeśli będzieśz przestrzegać przykazań lekarskich , wyjdzie ci to na zdrowie.Specjalista doradzi preparaty ziołowe, które w razie potrzeby mogą zastąpić HTZ ( hormonalna terapia zastępcza).
Naśladuj japonki ! Badania pokazują ,że mieszkanki Japonii i krajów azjatyckich przechodzą menopauzę dużo łagodniej , niż Europejki lub w ogóle nie mają objawów! Powód ? dieta bogata w produkty sojowe. Panie te na co dzień piją mleko sojowe , a gotowaną soję jedzą tak często , jak my ziemniaki . Dzięki temu dostarczają swojemu organizmowi tzw. fitoestrogenów . T0 substancje, które mają korzystny wpływ na kobiecy organizm w okresie menopauzy. Dołącz do grona szczęśliwych kobiet i odżywiaj się zdrowo.
Stosuj mądre uniki.
Ogranicz produkty , które wyzwalają napady gorąca- napoje z kofeiną, pikantne potrawy, alkohol.
Broń się przed stresem - spaceruj, rób gimnastykę.
Dieta ,której potrzebujesz; fitoestrogeny - to soja, groch,fasolka szparagowa, marchew, natka pietruszki, wisnie, jabłka.Łagodzą większość objawów menopauzy, bo przekształcają się w organizmie w substancje działające jak estrogeny. Poza tym należy spożywać produkty bogate w wapń, węglowodany złożone , błonnik pokarmowy, witaminę E.
Prawda - łagodzi objawy menopauzy jak uderzenia gorąca , nocne poty, rozdrażnienia.
Prawda- spowalnia utratę masy kostnej i zmniejsza ryzyko rozwoju osteoporozy oraz groźnych złamań .
Prawda - chroni naczynia krwionośne- nie zajęte blaszką miażdżycową przed chorobami.
Prawda - zmniejsza objawy zanikowego zapalenia pochwy i suchość śluzówki.łagodzi wysiłkowe nietrzymanie moczu. Poprawia wygląd skóry , włosów i paznokci.
MIT - zwiększa ryzyko rozwoju raka piersi. W badaniach wykazano, że ryzyko jest minimalne- po 5 latach stosowania rośnie o ok. 0,1 proc.
MIT - zażywanie sztucznych hormonów powoduje nadwagę. W większości przypadków winna jest zbyt kaloryczna dieta.
Zaczynasz doświadczać nieprzyjemnych dolegliwości ( tzw.objawów wypadowych ). Miewasz uderzenia gorąca i napady pocenia się, dokuczają ci zaparcia, jesteś rozdrażniona i przemęczona, masz problemy ze snem.Obawiasz się problemów z sercem i osteoporozy . Nie czekaj ! Poradź się specjalisty .Poza tym lekarz może ci zaproponować hormonalną terapię zastępczą. Nie bój się jej. Skutecznie łagodzi objawy menopauzy.Jeśli będzieśz przestrzegać przykazań lekarskich , wyjdzie ci to na zdrowie.Specjalista doradzi preparaty ziołowe, które w razie potrzeby mogą zastąpić HTZ ( hormonalna terapia zastępcza).
Naśladuj japonki ! Badania pokazują ,że mieszkanki Japonii i krajów azjatyckich przechodzą menopauzę dużo łagodniej , niż Europejki lub w ogóle nie mają objawów! Powód ? dieta bogata w produkty sojowe. Panie te na co dzień piją mleko sojowe , a gotowaną soję jedzą tak często , jak my ziemniaki . Dzięki temu dostarczają swojemu organizmowi tzw. fitoestrogenów . T0 substancje, które mają korzystny wpływ na kobiecy organizm w okresie menopauzy. Dołącz do grona szczęśliwych kobiet i odżywiaj się zdrowo.
Stosuj mądre uniki.
Ogranicz produkty , które wyzwalają napady gorąca- napoje z kofeiną, pikantne potrawy, alkohol.
Broń się przed stresem - spaceruj, rób gimnastykę.
Dieta ,której potrzebujesz; fitoestrogeny - to soja, groch,fasolka szparagowa, marchew, natka pietruszki, wisnie, jabłka.Łagodzą większość objawów menopauzy, bo przekształcają się w organizmie w substancje działające jak estrogeny. Poza tym należy spożywać produkty bogate w wapń, węglowodany złożone , błonnik pokarmowy, witaminę E.
sobota, 16 lipca 2011
Zapalenie zatok .Jakie objawy mogą świadczyć o chorobie zapalnej zatok ?Badania, leczenie.
Jakie objawy mogą świadczyć o chorobie zapalnej zatok?
Najczęstszym objawem jest ból, często o charakterze ucisku w okolicach, gdzie znajdują się zatoki, z towarzyszącym katarem, czyli mniej lub bardziej nasiloną niedrożnością nosa z obecnością wydzieliny początkowo surowiczo-śluzowej, a następnie śluzowo-ropnej. Zakażenia infekcyjne powodujące katar wywoływane są najczęściej przez wirusy lub bakterie. Czasem czynnikiem wywołującym chorobę mogą być także grzyby. Część zapaleń zatoki szczękowej spowodowana jest przez choroby np. korzeni zębowych. Także zaburzenia budowy anatomicznej, takie jak m.in. skrzywienie przegrody nosa, są czynnikiem sprzyjającym zachorowaniom zatok i nawrotom choroby. Częste nawracające katary mogą więc świadczyć o tym, że mamy chore zatoki.
Co to są zatoki i gdzie są umiejscowione?
- Zatoki są to jamy powietrzne zlokalizowane w obrębie twarzoczaszki. Nazwy zatok pochodzą od nazwy kości, w której się znajdują. Wyróżniamy: zatoki czołowe - zlokalizowane w kości czołowej ponad oczodołami i jamami nosowymi, zatoki szczękowe - w rzucie policzków w kości szczękowej, zatoki sitowe tworzące kość sitową - znajdują się pomiędzy oczodołami, sąsiadując ze stropem przedniego dołu czaszki, i zatoki klinowe - położone ku tyłowi od zatok sitowych w trzonie kości klinowej. Ściany zatok wysłane są błoną śluzową zbudowaną podobnie jak błona śluzowa jam nosowych. Ważnym szczegółem budowy zatok są ich połączenia z jamą nosową. Wielkość i drożność tych połączeń odgrywa ważną rolę w patogenezie zapaleń zatok.
Kto jest szczególnie narażony na choroby zapalne zatok?
- W zasadzie wszyscy. Trzeba jednak wiedzieć, że u małych dzieci zatoki nie są w pełni rozwinięte i rozwijają się stopniowo, osiągając ostateczną wielkość w wieku dojrzałym (około 20. roku życia). Szczególnie narażone są jednak osoby ze zmniejszoną z rożnych przyczyn odpornością, które wielokrotnie w ciągu roku łapią infekcje wirusowe czy bakteryjne, a także alergicy, u których alergia wywołuje obrzęk błony śluzowej z towarzyszącą niekiedy obfitą wydzieliną podobnie jak w zwykłym katarze.
Jakie powikłania niosą ze sobą nieleczone zapalenia zatok?
- Wiele osób lekceważy chore zatoki i po uśmierzeniu bólu zapomina o toczącym się procesie zapalnym. Tymczasem nieleczone zatoki są przyczyną wielu powikłań, takich jak: ropień podokostnowy oczodołu, ropowica oczodołu, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego mogące prowadzić do ślepoty, a także groźne dla życia zapalenia opon mózgowych i ropień mózgu. Tak więc wachlarz powikłań jest obszerny.
Jak można zdiagnozować chorobę?
- Doświadczony laryngolog jest w stanie poprzez badanie i wywiad stwierdzić, czy mamy do czynienia z chorymi zatokami. Badaniem pomocnym w rozpoznawaniu tej choroby jest badanie rentgenowskie, a więc "zwykłe" zdjęcie rtg. lub USG zatok. Badania te pozwalają z grubsza uwidocznić patologie w obrębie zatok. Szczegółowych informacji o stanie zatok przynosowych dostarcza tomografia komputerowa zatok lub rezonans magnetyczny. Na tej podstawie można dokładnie stwierdzić, czy przyczyną bólu jest toczący się proces zapalny zatok. Badania te pozwalają także na ocenę stopnia szerzenia się zmian zapalnych w struktury sąsiadujące z zatokami np. do oczodołów lub do jamy czaszki. W diagnostyce zapaleń zatok można wymienić badanie termowizyjne, bardzo rzadko wykonywane, polegające na ocenie różnic temperatury między tkanką zdrową a zmienioną zapalnie. Możliwe jest orientacyjne uwidocznienie obecności i rozległości stanu zapalnego w obrębie zatok przynosowych.
Jak przeciwdziałać schorzeniom zapalnym zatok?
- Nie ma szczególnych sposobów zapobiegania tej chorobie. Oczywiście trzeba starać się zapobiegać infekcjom w obrębie jamy nosowo-gardłowej, a jeżeli takie mamy, trzeba je jak najszybciej leczyć. Trzeba również usunąć zmiany patologiczne w obrębie jamy nosowej, np. skrzywioną przegrodę nosową, polipy utrudniające wentylację zatok i odpływ wydzieliny. Należy leczyć próchnicę zębów i choroby przyzębia, a także w przypadku alergików stosować leczenie przeciwalergiczne zalecane przez alergologów.
Oczywiście jeżeli tylko podejrzewamy obecność stanu zapalnego zatok, należy udać się do lekarza.
Jak można leczyć omawianą chorobę?
- Warunkiem skutecznego leczenia jest zapewnienie dobrej drogi odpływu wydzieliny z zatok. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie np. antybiotykami prowadzi zwykle do wyleczenia i całkowitego ustąpienia objawów chorych zatok. W niektórych jednak przypadkach postępowanie farmakologiczne okazuje się niewystarczające i wtedy rozważa się leczenie chirurgiczne. Zasada jest prosta: im wcześniej pacjent rozpocznie leczenie, tym lepiej.
Brak podjęcia leczenia czy też złe leczenie może doprowadzić do rozwinięcia się niebezpiecznych dla zdrowia pacjenta powikłań, które omówiliśmy wcześniej.
Przestrzegam zatem wszystkich przed podejmowaniem niekonwencjonalnych sposobów leczenia zatok i radzę pójść do lekarza, jeżeli czujemy się chorzy.
Źródło:Nasz Dziennik
Rozmowa z dr. n.med. Adamem Kłosem z Katedry i Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Akademii Medycznej im. prof. F. Skubiszewskiego w Lublinie rozmawia Anna Zalech
Najczęstszym objawem jest ból, często o charakterze ucisku w okolicach, gdzie znajdują się zatoki, z towarzyszącym katarem, czyli mniej lub bardziej nasiloną niedrożnością nosa z obecnością wydzieliny początkowo surowiczo-śluzowej, a następnie śluzowo-ropnej. Zakażenia infekcyjne powodujące katar wywoływane są najczęściej przez wirusy lub bakterie. Czasem czynnikiem wywołującym chorobę mogą być także grzyby. Część zapaleń zatoki szczękowej spowodowana jest przez choroby np. korzeni zębowych. Także zaburzenia budowy anatomicznej, takie jak m.in. skrzywienie przegrody nosa, są czynnikiem sprzyjającym zachorowaniom zatok i nawrotom choroby. Częste nawracające katary mogą więc świadczyć o tym, że mamy chore zatoki.
Co to są zatoki i gdzie są umiejscowione?
- Zatoki są to jamy powietrzne zlokalizowane w obrębie twarzoczaszki. Nazwy zatok pochodzą od nazwy kości, w której się znajdują. Wyróżniamy: zatoki czołowe - zlokalizowane w kości czołowej ponad oczodołami i jamami nosowymi, zatoki szczękowe - w rzucie policzków w kości szczękowej, zatoki sitowe tworzące kość sitową - znajdują się pomiędzy oczodołami, sąsiadując ze stropem przedniego dołu czaszki, i zatoki klinowe - położone ku tyłowi od zatok sitowych w trzonie kości klinowej. Ściany zatok wysłane są błoną śluzową zbudowaną podobnie jak błona śluzowa jam nosowych. Ważnym szczegółem budowy zatok są ich połączenia z jamą nosową. Wielkość i drożność tych połączeń odgrywa ważną rolę w patogenezie zapaleń zatok.
Kto jest szczególnie narażony na choroby zapalne zatok?
- W zasadzie wszyscy. Trzeba jednak wiedzieć, że u małych dzieci zatoki nie są w pełni rozwinięte i rozwijają się stopniowo, osiągając ostateczną wielkość w wieku dojrzałym (około 20. roku życia). Szczególnie narażone są jednak osoby ze zmniejszoną z rożnych przyczyn odpornością, które wielokrotnie w ciągu roku łapią infekcje wirusowe czy bakteryjne, a także alergicy, u których alergia wywołuje obrzęk błony śluzowej z towarzyszącą niekiedy obfitą wydzieliną podobnie jak w zwykłym katarze.
Jakie powikłania niosą ze sobą nieleczone zapalenia zatok?
- Wiele osób lekceważy chore zatoki i po uśmierzeniu bólu zapomina o toczącym się procesie zapalnym. Tymczasem nieleczone zatoki są przyczyną wielu powikłań, takich jak: ropień podokostnowy oczodołu, ropowica oczodołu, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego mogące prowadzić do ślepoty, a także groźne dla życia zapalenia opon mózgowych i ropień mózgu. Tak więc wachlarz powikłań jest obszerny.
Jak można zdiagnozować chorobę?
- Doświadczony laryngolog jest w stanie poprzez badanie i wywiad stwierdzić, czy mamy do czynienia z chorymi zatokami. Badaniem pomocnym w rozpoznawaniu tej choroby jest badanie rentgenowskie, a więc "zwykłe" zdjęcie rtg. lub USG zatok. Badania te pozwalają z grubsza uwidocznić patologie w obrębie zatok. Szczegółowych informacji o stanie zatok przynosowych dostarcza tomografia komputerowa zatok lub rezonans magnetyczny. Na tej podstawie można dokładnie stwierdzić, czy przyczyną bólu jest toczący się proces zapalny zatok. Badania te pozwalają także na ocenę stopnia szerzenia się zmian zapalnych w struktury sąsiadujące z zatokami np. do oczodołów lub do jamy czaszki. W diagnostyce zapaleń zatok można wymienić badanie termowizyjne, bardzo rzadko wykonywane, polegające na ocenie różnic temperatury między tkanką zdrową a zmienioną zapalnie. Możliwe jest orientacyjne uwidocznienie obecności i rozległości stanu zapalnego w obrębie zatok przynosowych.
Jak przeciwdziałać schorzeniom zapalnym zatok?
- Nie ma szczególnych sposobów zapobiegania tej chorobie. Oczywiście trzeba starać się zapobiegać infekcjom w obrębie jamy nosowo-gardłowej, a jeżeli takie mamy, trzeba je jak najszybciej leczyć. Trzeba również usunąć zmiany patologiczne w obrębie jamy nosowej, np. skrzywioną przegrodę nosową, polipy utrudniające wentylację zatok i odpływ wydzieliny. Należy leczyć próchnicę zębów i choroby przyzębia, a także w przypadku alergików stosować leczenie przeciwalergiczne zalecane przez alergologów.
Oczywiście jeżeli tylko podejrzewamy obecność stanu zapalnego zatok, należy udać się do lekarza.
Jak można leczyć omawianą chorobę?
- Warunkiem skutecznego leczenia jest zapewnienie dobrej drogi odpływu wydzieliny z zatok. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie np. antybiotykami prowadzi zwykle do wyleczenia i całkowitego ustąpienia objawów chorych zatok. W niektórych jednak przypadkach postępowanie farmakologiczne okazuje się niewystarczające i wtedy rozważa się leczenie chirurgiczne. Zasada jest prosta: im wcześniej pacjent rozpocznie leczenie, tym lepiej.
Brak podjęcia leczenia czy też złe leczenie może doprowadzić do rozwinięcia się niebezpiecznych dla zdrowia pacjenta powikłań, które omówiliśmy wcześniej.
Przestrzegam zatem wszystkich przed podejmowaniem niekonwencjonalnych sposobów leczenia zatok i radzę pójść do lekarza, jeżeli czujemy się chorzy.
Źródło:Nasz Dziennik
Rozmowa z dr. n.med. Adamem Kłosem z Katedry i Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Akademii Medycznej im. prof. F. Skubiszewskiego w Lublinie rozmawia Anna Zalech
niedziela, 3 lipca 2011
ZAZDROŚĆ
Zazdrość okazywana w niewielkich ilościach świadczy o uczuciach, to naturalna część miłości. Odrobina zazdrości jest potrzebna i jest to sygnał, że partner jest nadal atrakcyjny.Gorzej jeśli to uczucie wymyka się spod kontroli. Problem pojawia się w chwili, gdy zazdrość z chwilowych myśli zmienia się w obłęd i może być przyczyną zdrady ukochanej osoby.
Nie pytaj, wciąż partnera: "o której wyszedłeś z biura, kogo spotkałeś po drodze, kim jest ta kobieta , której otworzyłeś drzwi do windy? Bo w końcu on zacznie cię okłamywać , żeby tylko mieć święty spokój i unikać twojego czepiania się.Przy tobie będzie się bał w ogóle rozmawiać z innymi kobietami, żeby nie musieć się potem godzinami tłumaczyć, wyjaśniać, uspokajać.Próba kontroli jego życia może doprowadzić do konfliktu i zacznie się dusić w twoim związku.
Warto więc uporać się z obłędną zazdrością , zanim w nasz związek nie wkradnie się
" zdrada ukochanej osoby". Zastanów się nad swoją sytuacją : "czy dla ciebie ta ciągła czułość nie jest denerwująca?
Nie pytaj, wciąż partnera: "o której wyszedłeś z biura, kogo spotkałeś po drodze, kim jest ta kobieta , której otworzyłeś drzwi do windy? Bo w końcu on zacznie cię okłamywać , żeby tylko mieć święty spokój i unikać twojego czepiania się.Przy tobie będzie się bał w ogóle rozmawiać z innymi kobietami, żeby nie musieć się potem godzinami tłumaczyć, wyjaśniać, uspokajać.Próba kontroli jego życia może doprowadzić do konfliktu i zacznie się dusić w twoim związku.
Warto więc uporać się z obłędną zazdrością , zanim w nasz związek nie wkradnie się
" zdrada ukochanej osoby". Zastanów się nad swoją sytuacją : "czy dla ciebie ta ciągła czułość nie jest denerwująca?
środa, 29 czerwca 2011
Dzierawiec, antybiotyki , tabletki antykoncepcyjne a słońce , niedobrana para !
Czy wiesz ,że efektem opalania się podczas kuracji może być słoneczne poparzenie, przebarwienia albo wysypka ? Takie ryzyko powodują nawet popularne zioła lub leki. .
Dlatego w trakcie kuracji dziurawcem i przez kilka dni po jej zakończeniu unikaj wychodzenia na słońce i nie korzystaj z solarium.To samo rób, jeżeli stosujesz kurację z preparatów z arniki górskiej, nagietka , mniszka lekarskiego ,arcydzięgla lub pijesz dużo soku z selera.
W czasie zażywania antybiotyków i 2-3 tygodnie po kuracji nie tylko unikaj opalania ale nawet przesiadując w cieniu,używaj kremów z filtrem UV o faktorze powyżej 20. Choć wrażliwość na słońce podnoszą głównie antybiotyki starej generacji , ale lepiej dmuchać na zimno.
Jeżeli zażywasz tabletki antykoncepcyjne to w trakcie kuracji stosuj się j.w..Należy pamiętać też,że najsilniej słońce praży między godz 11.00 a 15.00, więc na spacer czy zakupy lepiej wybrać inną porę. Pamiętaj ,że zasada ta dotyczy nie tylko tabletek antykoncepcyjnych , ale też plastrów antykoncepcyjnych i hormonalnej terapii zastępczej.
Dlatego w trakcie kuracji dziurawcem i przez kilka dni po jej zakończeniu unikaj wychodzenia na słońce i nie korzystaj z solarium.To samo rób, jeżeli stosujesz kurację z preparatów z arniki górskiej, nagietka , mniszka lekarskiego ,arcydzięgla lub pijesz dużo soku z selera.
W czasie zażywania antybiotyków i 2-3 tygodnie po kuracji nie tylko unikaj opalania ale nawet przesiadując w cieniu,używaj kremów z filtrem UV o faktorze powyżej 20. Choć wrażliwość na słońce podnoszą głównie antybiotyki starej generacji , ale lepiej dmuchać na zimno.
Jeżeli zażywasz tabletki antykoncepcyjne to w trakcie kuracji stosuj się j.w..Należy pamiętać też,że najsilniej słońce praży między godz 11.00 a 15.00, więc na spacer czy zakupy lepiej wybrać inną porę. Pamiętaj ,że zasada ta dotyczy nie tylko tabletek antykoncepcyjnych , ale też plastrów antykoncepcyjnych i hormonalnej terapii zastępczej.
wtorek, 3 maja 2011
Czy można opóźnić menopauzę ?
Moment, kiedy zacznie się przekwitanie, a tym samym kiedy kobieta przestanie miesiączkować, zapisane jest w genach.Można jednak za pomocą leków nieco go opóźnić - istnieją specjalne preparaty, która przywracają miesiączki. Można też usunąć objawy wynikające z niedoboru hormonów w czasie klimakterium. Prawda jest taka,że nie da się całkiem oszukać natury i zatrzymać mijającego czasu.
To, że kobieta przechodzi klimakterium,nie oznacza, że z dnia na dzień stanie się nieatrakcyjną kobietą! To od niej zależy, co zrobi z jedną trzecią swojego życia, które przypadnie po menopauzie.
To, czy będzie kobietą aktywną, ciekawą świata i ludzi,czy też niezadowoloną ze swojej sytuacji kobietą w wieku średnim, zależy tylko od niej samej.
To, że kobieta przechodzi klimakterium,nie oznacza, że z dnia na dzień stanie się nieatrakcyjną kobietą! To od niej zależy, co zrobi z jedną trzecią swojego życia, które przypadnie po menopauzie.
To, czy będzie kobietą aktywną, ciekawą świata i ludzi,czy też niezadowoloną ze swojej sytuacji kobietą w wieku średnim, zależy tylko od niej samej.
niedziela, 10 kwietnia 2011
Co to jest łuszczyca. postacie łuszczycy, przyczyny ,leczenie systemowe łuszczycy - 2 etapy. Na czym polega terapia minutowa ,
Łuszczyca jest chorobą niezakaźną. Należy do bardzo rozpowszechnionych chorób skóry. W krajach europejskich częstość jej występowania w populacji ocenia się na 2-3%. Długotrwały przebieg schorzenia, skłonność do nawrotów, występowanie u osób czynnych zawodowo oraz znaczne koszty leczenia stanowią poważny problem leczniczy, społeczny i ekonomiczny. Skóra spełnia ważne funkcje: z jednej strony jest barierą dla czynników uszkadzających, pochodzących ze środowiska zewnętrznego (bakterie, wirusy, grzyby, niska i wysoka temperatura, promieniowanie, czynniki mechaniczne), zaś z drugiej jest aktywną tkanką biorącą udział w procesach życiowych człowieka i mającą znaczny wpływ na ogólną odporność organizmu. Możliwości obronne skóry osoby chorej na łuszczycę są mniejsze niż u człowieka zdrowego, a bodziec uszkadzający wywołuje patologiczny proces naprawczy i w efekcie powstanie zmiany łuszczycowej.
Jeżeli chorujesz na łuszczycę, pamiętaj:
Nawet jeśli w tej chwili nie ma na twojej skórze zmian chorobowych, wymaga ona szczególnej troski, aby jak najdłużej taka pozostała. Jeżeli będziesz ją właściwie pielęgnować, nawroty łuszczycy będą rzadsze i mniej intensywne (pielęgnacja w okresie remisji). Łuszczyca jest chorobą często występującą rodzinnie (36-42% wg Farbera), ale sposób dziedziczenia nie jest dokładnie wyjaśniony. Prawdopodobnie zależy on od wielu genów o różnej penetracji - zaobserwowano, że jeżeli jedno z rodziców cierpi na tę chorobę, to prawdopodobieństwo wynosi ok. 30 procent, a jeżeli chorują obydwoje rodzice, prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy u dziecka wzrasta do 70 procent.
Jak powstaje łuszczyca?
Przyczyna powstania łuszczycy jest nieznana. Natomiast dość dokładnie poznano procesy zachodzące w skórze chorego na łuszczycę. W patomechanizmie powstania zmiany łuszczycowej główną rolę odgrywają dwa zjawiska: znaczne przyspieszenie namnażania komórek naskórka, co wyraża się zwiększoną ilością podziałów komórkowych, przyśpieszeniem wszystkich faz cyklu i zwiększeniem intensywności procesów metabolicznych, oraz (bardzo charakterystyczne dla łuszczycy) niepełne różnicowanie się komórek z zachowaniem resztkowych jąder w warstwie rogowej. Zjawisko to, nazywane parakeratozą, polega na znacznym przyśpieszeniu okresu przejścia keratynocytu (komórki naskórka) z warstwy rozrodczej na powierzchnię skóry. Okres ten w normalnych warunkach wynosi 26 dni, a w łuszczycy jest skrócony do 4 dni.
Pamiętaj:
W zdrowym naskórku komórki (keratynocyty) dzielą się, a następnie wędrują ku powierzchni, aby się złuszczyć. W ten sposób goją się powierzchowne zadrapania. W łuszczycy proces ten przebiega znacznie szybciej i keratynocyty w odpowiedzi na mechaniczne uszkodzenia (zadrapania itp.) nie zdążą się prawidłowo przekształcić i nie dochodzi do złuszczenia. Powstaje grudka pokryta warstwą łusek. Dlatego każde leczenie łuszczycy zaczynamy od zastosowania maści złuszczających, aby pomóc nieprawidłowym komórkom odwarstwić się i ułatwić penetrację preparatom hamującym nadmierne mnożenie się komórek. Drugim charakterystycznym dla łuszczycy zjawiskiem jest stan zapalny, wyrażający się obecnością nacieków zapalnych w skórze właściwej oraz wnikaniem granulocytów wielojądrzastych (komórki występujące we krwi, mające bronić nasz organizm np. przed bakteriami). Poglądy na temat przyczyn powstawania stanu zapalnego są bardzo rozbieżne: mówi się o zwiększonej ilości kwasu arachidowego i jego metabolitów, ale także o roli kompleksów immunologicznych oraz innych mediatorów stanu zapalnego.
Uwaga:
Wszystkie metody leczenia są objawowe i skierowane przeciwko jednemu z wyżej wymienionych zjawisk.
Co można powiedzieć o łuszczycy na podstawie obserwacji klinicznej?
Choroba może rozpocząć się w każdym wieku (nawet w niemowlęcym). Jeżeli objawy łuszczycy pojawią się przed 22 rokiem życia, to choroba ma cięższy przebieg, wysiewy są częstsze i bardziej rozległe. Natomiast u tych pacjentów rzadko występuje postać krostkowa łuszczycy. Drugi typ łuszczycy zaczyna się pomiędzy 50 a 70 rokiem życia i przebiega najczęściej łagodnie. Choroba ma charakter przewlekły i cechuje się okresami nawrotów i remisji, które mają różny czas trwania u różnych osób.
Pamiętaj:
Każda łuszczyca jest inna i wymaga bardzo indywidualnego traktowania leczniczego i pielęgnacyjnego. Musisz jak najlepiej poznać swoją chorobę i nauczyć się z nią żyć - prawdopodobnie będzie ci towarzyszyć przez długie lata. Jeżeli będziesz dbać o swoją skórę, nawroty będą rzadsze i mniej dokuczliwe, a remisje dłuższe.
Chorujesz na łuszczycę, w tej chwili twoja skóra jest gładka, łuszczyca „drzemie". Co może prowokować wysiew zmian łuszczycowych?
* 1.Infekcje ostre (bakteryjne, wirusowe) - trudno ich uniknąć, ale należy je zawsze energicznie leczyć.
* 2.Infekcje przewlekłe - najczęściej te procesy zapalne lokalizują się w zatokach, zębach, przydatkach, pęcherzyku żółciowym. Jeżeli masz częste nawroty łuszczycy, trudno poddające się leczeniu, poproś lekarza, aby sprawdził, czy w twoim organizmie nie ma przewlekłych ognisk zapalnych.
* 3.Leki - niektóre antybiotyki, np. tetracycliny, sole litu, betablokery (np. Propranolol), mogą wywołać wysiew zmian łuszczycowych.
* 4.Stres - zarówno ostry, jak i przewlekły. Jeżeli dogadasz się z samym sobą, znajdziesz też metodę, aby „dogadać" się z łuszczycą.
* 5.Drażnienie skóry bodźcami mechanicznymi, np. drapanie, usuwanie mechaniczne łuski z wykwitów łuszczycowych, szorowanie.
* 6.Zbyt intensywne leczenie zewnętrzne (tzw. przeleczenia). Lecz się zawsze pod kontrolą dermatologa, nie stosuj maści dłużej niż zalecono i nie wcieraj mocniej niż powinieneś.
* 7.Ogólne podawanie preparatów sterydowych z powodu łuszczycy i innych schorzeń. Preparaty te podawane doustnie i w postaci iniekcji powodują początkowo szybkie ustępowanie zmian łuszczycowych, ale potem szybkie nawroty, często o ciężkim przebiegu pod postacią łuszczycy krostkowej. Ogólne podawanie tych preparatów w łuszczycy pospolitej jest przeciwwskazane.
Jak wygląda łuszczyca.
Łuszczyca może mieć różne postacie kliniczne o różnym umiejscowieniu. Typowym wykwitem są czerwone płasko-wyniosłe grudki różnej wielkości. Taka grudka jest bardzo dobrze odgraniczona od otoczenia i pokryta warstwą srebrzystej łuski. Po zdrapaniu łuski uwidacznia się najpierw błyszcząca, jakby powleczona stearyną powierzchnia, a następnie punkcikowate krwawienie. Jest to bardzo charakterystyczny objaw łuszczycy, ale nie patognomiczny (tzn. może występować także w innych chorobach skóry). Liczne drobne grudki, wielkości łebka od szpilki do 1-2 cm, są typowe dla wczesnych zmian chorobowych, często po przebytych infekcjach.
Gdy choroba jest zaawansowana, zmiany są większe, pokryte mocno przylegającymi srebrzystymi łuskami. Ogniska szerzą się obwodowe i powstają wykwity obrączkowate z nasileniem zmian na obwodzie i ustępowaniem w centrum. U niektórych chorych w przypadku zmian wysiewnych daje się wywołać objaw Koebnera, polegający na pojawieniu się typowych wykwitów łuszczycowych o linijnym układzie w miejscu zadrapania skóry. Odczyn ten świadczy o dużej gotowości ustroju do wysiewu zmian łuszczycowych. W tym okresie należy unikać urazów i podejmować bardzo ostrożne leczenie. Objawu Koebnera nie da się wywołać w przypadku zmian ustępujących.
Gdzie najczęściej pojawiają się zmiany łuszczycowe
Zmiany łuszczycowe najczęściej zajmują skórę najbardziej narażoną na stałe, niezbyt silne urazy (łokcie, kolana, okolica lędźwiowo-krzyżowa). Natomiast w okolicy fałdów skórnych (pachy, pachwiny, szpara międzypośladkowa) łuszczyca przybiera charakter wysiękowy. Bardzo często zmiany chorobowe występują na owłosionej skórze głowy, przechodząc na skórę czoła. Łuszczyca skóry owłosionej głowy może być jedynym objawem choroby lub towarzyszyć łuszczycy o innym umiejscowieniu.
Pomimo nieraz zlewnego zajęcia całej powierzchni i grubej warstwy łusek łuszczyca nie prowadzi do utraty włosów. Wypadanie włosów w przebiegu choroby stwierdza się w przypadku mechanicznego drażnienia np. na skutek świądu (drapanie) lub nieostrożnego usuwania łusek.
Często w łuszczycy procesem chorobowym objęte są płytki paznokciowe. Może to być jedyna lokalizacja choroby nawet przez wiele lat. Objawem łuszczycy na paznokciach są punkcikowate wgłębienia płytki, przypominające wyglądem powierzchnię naparstka, nadmierne rogowacenie lub żółte „plamy olejowe" na płytce. U pacjentów chorujących dłużej zmiany paznokciowe polegają na rozwarstwianiu się płytek, które są zgrubiałe, matowe oraz poprzecinane poprzecznymi bruzdami.
Typowa lokalizacja łuszczycy
Postacie łuszczycy
Istnieje wiele rodzajów łuszczycy. Klasyfikacja uwzględnia nasilenie procesu chorobowego, rozległość i charakter zmian chorobowych. Przedstawiamy tu najczęściej stosowany i najpraktyczniejszy podział:
* 1. Łuszczyca zwykła ograniczona (stacjonarne zmiany o typowym umiejscowieniu).
* 2. Łuszczyca zwykła uogólniona (zmiany w obrębie całego ciała, często wysiewne, pojawiające się po infekcjach bakteryjnych, wirusowych, stresach).
* 3. Łuszczyca wysiękowa (sączące zmiany w fałdach skóry).
* 4. Łuszczyca krostkowa (zmiany są zazwyczaj ograniczone do powierzchni dłoniowych rąk i podeszwowych stóp). W obrazie klinicznym stwierdza się występowanie ognisk rumieniowych z obecnością bladożółtych pojedynczych, bądź licznych zlewających się krostek.
* 5. Łuszczyca krostkowa uogólniona (ma ciężki przebieg i wymaga intensywnego leczenia w warunkach szpitalnych). Wysiew zmian krostkowych ma charakter uogólniony, bywa następstwem zakażeń bakteryjnych lub leczenia łuszczycy zwykłej preparatami sterydowymi podawanymi drogą doustną lub w postaci iniekcji.
* 6. Erytrodermia łuszczycowa (zlewne zmiany obejmujące prawie całą powierzchnię skóry). Jest uważana za nasilenie procesu chorobowego.
* 7. Łuszczyca stawowa (z towarzyszącymi dolegliwościami stawowymi), występuje u 5-10% chorych z umiarkowaną bądź nasiloną łuszczycą zwykłą. Należy do seronegatywnych zapaleń stawów, u 80% chorych nie stwierdza się krążącego czynnika reumatoidalnego. Zmiany mogą dotyczyć drobnych stawów rąk i stóp niesymetrycznie, dużych stawów (kolanowych, łokciowych i barkowych lub biodrowych) i kręgosłupa. Zmiany stawowe rzadko występują u dzieci.
Trzy ostatnie odmiany przebiegają ciężko, często z objawami ogólnymi i wymagają hospitalizacji.
Leczenie łuszczycy
W najczęściej spotykanej zwykłej postaci łuszczycy na ogół wystarczające jest leczenie zewnętrzne. Przebiega ono w dwóch etapach.
Pierwszy etap.
To usunięcie nawarstwionych łusek, które bardzo ograniczają lub wręcz uniemożliwiają działanie lecznicze właściwych preparatów przeciwłuszczycowych. W tym celu stosuje się wieczorem przed snem maści z kwasem salicylowym. Na owłosioną skórę głowy zaleca się oliwkę z kwasem salicylowym, a następnie zawinięcie skórę głowy folią i ręcznikiem. Jeżeli istnieje taka możliwość, najlepiej stosować oliwkę kilka dni z rzędu i nie myć w tym czasie głowy (usuwanie łusek jest wówczas skuteczniejsze i można uniknąć możliwych podczas mycia urazów skóry).
Maści złuszczające i oliwkę salicylową najlepiej zmywać ciepłą wodą z dodatkiem szarego mydła lub szamponów dziegciowych Jeżeli ze skóry głowy trudno zmyć oliwkę, można przed kąpielą zastosować preparaty na podłożu alkoholowym. Należy pamiętać o podstawowej zasadzie: łusek nie wolno zdrapywać, spowoduje to bowiem po tygodniu, dwóch wysiew w tym miejscu nowych grudek łuszczycowych!
Pamiętaj:
Musisz obchodzić się z łuszczycą delikatnie. Nie prowokuj, nie drażnij.
Drugi etap leczenia.
Gdy w miejscu szarawych łusek pojawi się czerwona powierzchnia grudki łuszczycowej, rozpoczynamy drugi etap leczenia. Polega on na zastosowaniu jednego z preparatów hamujących nadmierny podział komórek naskórka lub/i działających przeciwzapalnie.
Są to następujące substancje:
* cygnolina,
* dziegieć,
* kortykosteroidy,
* pochodne witaminy D3,
Większość dermatologów zaleca stosowanie cygnoliny w tzw. terapii minutowej - wygodnej dla pacjenta, taniej i dającej dobre rezultaty. Co powinno zachęcić do stosowania cygnoliny:
* -jest skuteczna,
* -ma niewielkie działanie niepożądane,
* -jest tania.
Podstawowym działaniem niepożądanym cygnoliny jest powodowanie odczynu zapalnego skóry wokół grudki łuszczycowej. Jednak umiejętne stosowanie preparatu może to działanie zminimalizować. Cygnolina powoduje także trwałe zabarwienie bielizny i pościeli na kolor fioletowy, dlatego najlepiej przeznaczyć do leczenia jedno ubranie i zmianę pościeli. Przebarwienia skóry po cygnolinie znikną po kilku tygodniach bez śladu (nie staraj się zmywać ich, szorując szczotką bądź gąbką; to może sprowokować wysiew zmian łuszczycowych).
Uwaga:
Nie należy stosować preparatów zawierających cygnolinę na zmiany wysiewne, podrażnione, erytrodermiczne lub wysiękowe. Mogą one wywołać zaostrzenie procesu chorobowego.
Na czym polega terapia minutowa?
Każdy chory na łuszczycę powinien dobrze znać zasady tego leczenia - może je bowiem zastosować przy każdym nawrocie zmian chorobowych, nie niszcząc skóry i nie nadwyrężając zasobów finansowych. Terapia minutowa opiera się na fakcie, że cygnolina wchłania się w ogniska łuszczycowe (pozbawione łuski) 30-50 razy szybciej niż w okoliczną skórę zdrową.
Terapia minutowa (Achton) - wskazówki dla pacjenta
* Stosuj cygnolinę tylko na ogniska łuszczycowe.
* Zaczynaj od stosowania maści o niskim stężeniu i jeżeli nie wystąpi podrażnienie skóry, co 2-5 dni zwiększaj czas ekspozycji, a mniej więcej co 10 dni zwiększaj stężenie, zaczynając znowu od krótkiego czasu (10 minut). Stężenie cygnoliny należy dobierać indywidualnie (decyduje o tym lekarz) od 0,1% do 2%, czas ekspozycji od 10 minut do godziny, maksymalnie do 2 godzin. Cygnolina po około dwóch godzinach przestaje działać leczniczo i powoduje podrażnienie. Taka terapia trwa 20-30 dni.
* Po czasie wskazanym na schemacie zmyj cygnolinę wodą z dużą ilością mydła (najlepiej szarego) i zastosuj maści natłuszczające.
* Jeśli wystąpi podrażnienie skóry (zaczerwienienie, pieczenie), stosowanie cygnoliny przerwij aż do ustąpienia ww. objawów i używaj w tym czasie maści natłuszczających. Po ustąpieniu podrażnienia można wznowić leczenie, ale stosując niższe stężenia i krótszy czas ekspozycji.
* Co najmniej raz na tydzień potrzebna jest konsultacja lekarza prowadzącego, który zna przebieg twojej choroby. Powinien on ustalić terapię minutową i dać ci indywidualny schemat leczenia.
* Cygnolina zabarwia tkaniny na kolor fioletowo - brązowy, dlatego najlepiej wykonywać zabieg w łazience i nie zakładać żadnego ubrania przez okres wskazany w schemacie lub zakładać odzież specjalnie do tego przeznaczoną.
* W czasie leczenia wokół wykwitu łuszczycowego pojawia się brunatne zabarwienie -jest to objaw korzystny. Zabarwienie ustąpi w ciągu kilku tygodni. Nie należy stosować cygnoliny dłużej niż zaleci lekarz, bo może to spowodować tzw. przeleczenie i wysiew nowych zmian łuszczycowych.
* Nie stosuj cygnoliny na okolice zgięć stawowych, narządów płciowych i twarz. Bardzo łatwo spowodować podrażnienia. Cygnolina może się przedostać do jamy ustnej i do spojówki oka. W tych miejscach lepiej zastosować nowoczesne preparaty sterydowe.
* W czasie leczenia cygnolina należy kontrolować czas przebywania na słońcu.
Preparaty dziegciowe
Jeżeli chorujesz na łuszczycę, pamiętaj:
Nawet jeśli w tej chwili nie ma na twojej skórze zmian chorobowych, wymaga ona szczególnej troski, aby jak najdłużej taka pozostała. Jeżeli będziesz ją właściwie pielęgnować, nawroty łuszczycy będą rzadsze i mniej intensywne (pielęgnacja w okresie remisji). Łuszczyca jest chorobą często występującą rodzinnie (36-42% wg Farbera), ale sposób dziedziczenia nie jest dokładnie wyjaśniony. Prawdopodobnie zależy on od wielu genów o różnej penetracji - zaobserwowano, że jeżeli jedno z rodziców cierpi na tę chorobę, to prawdopodobieństwo wynosi ok. 30 procent, a jeżeli chorują obydwoje rodzice, prawdopodobieństwo wystąpienia łuszczycy u dziecka wzrasta do 70 procent.
Jak powstaje łuszczyca?
Przyczyna powstania łuszczycy jest nieznana. Natomiast dość dokładnie poznano procesy zachodzące w skórze chorego na łuszczycę. W patomechanizmie powstania zmiany łuszczycowej główną rolę odgrywają dwa zjawiska: znaczne przyspieszenie namnażania komórek naskórka, co wyraża się zwiększoną ilością podziałów komórkowych, przyśpieszeniem wszystkich faz cyklu i zwiększeniem intensywności procesów metabolicznych, oraz (bardzo charakterystyczne dla łuszczycy) niepełne różnicowanie się komórek z zachowaniem resztkowych jąder w warstwie rogowej. Zjawisko to, nazywane parakeratozą, polega na znacznym przyśpieszeniu okresu przejścia keratynocytu (komórki naskórka) z warstwy rozrodczej na powierzchnię skóry. Okres ten w normalnych warunkach wynosi 26 dni, a w łuszczycy jest skrócony do 4 dni.
Pamiętaj:
W zdrowym naskórku komórki (keratynocyty) dzielą się, a następnie wędrują ku powierzchni, aby się złuszczyć. W ten sposób goją się powierzchowne zadrapania. W łuszczycy proces ten przebiega znacznie szybciej i keratynocyty w odpowiedzi na mechaniczne uszkodzenia (zadrapania itp.) nie zdążą się prawidłowo przekształcić i nie dochodzi do złuszczenia. Powstaje grudka pokryta warstwą łusek. Dlatego każde leczenie łuszczycy zaczynamy od zastosowania maści złuszczających, aby pomóc nieprawidłowym komórkom odwarstwić się i ułatwić penetrację preparatom hamującym nadmierne mnożenie się komórek. Drugim charakterystycznym dla łuszczycy zjawiskiem jest stan zapalny, wyrażający się obecnością nacieków zapalnych w skórze właściwej oraz wnikaniem granulocytów wielojądrzastych (komórki występujące we krwi, mające bronić nasz organizm np. przed bakteriami). Poglądy na temat przyczyn powstawania stanu zapalnego są bardzo rozbieżne: mówi się o zwiększonej ilości kwasu arachidowego i jego metabolitów, ale także o roli kompleksów immunologicznych oraz innych mediatorów stanu zapalnego.
Uwaga:
Wszystkie metody leczenia są objawowe i skierowane przeciwko jednemu z wyżej wymienionych zjawisk.
Co można powiedzieć o łuszczycy na podstawie obserwacji klinicznej?
Choroba może rozpocząć się w każdym wieku (nawet w niemowlęcym). Jeżeli objawy łuszczycy pojawią się przed 22 rokiem życia, to choroba ma cięższy przebieg, wysiewy są częstsze i bardziej rozległe. Natomiast u tych pacjentów rzadko występuje postać krostkowa łuszczycy. Drugi typ łuszczycy zaczyna się pomiędzy 50 a 70 rokiem życia i przebiega najczęściej łagodnie. Choroba ma charakter przewlekły i cechuje się okresami nawrotów i remisji, które mają różny czas trwania u różnych osób.
Pamiętaj:
Każda łuszczyca jest inna i wymaga bardzo indywidualnego traktowania leczniczego i pielęgnacyjnego. Musisz jak najlepiej poznać swoją chorobę i nauczyć się z nią żyć - prawdopodobnie będzie ci towarzyszyć przez długie lata. Jeżeli będziesz dbać o swoją skórę, nawroty będą rzadsze i mniej dokuczliwe, a remisje dłuższe.
Chorujesz na łuszczycę, w tej chwili twoja skóra jest gładka, łuszczyca „drzemie". Co może prowokować wysiew zmian łuszczycowych?
* 1.Infekcje ostre (bakteryjne, wirusowe) - trudno ich uniknąć, ale należy je zawsze energicznie leczyć.
* 2.Infekcje przewlekłe - najczęściej te procesy zapalne lokalizują się w zatokach, zębach, przydatkach, pęcherzyku żółciowym. Jeżeli masz częste nawroty łuszczycy, trudno poddające się leczeniu, poproś lekarza, aby sprawdził, czy w twoim organizmie nie ma przewlekłych ognisk zapalnych.
* 3.Leki - niektóre antybiotyki, np. tetracycliny, sole litu, betablokery (np. Propranolol), mogą wywołać wysiew zmian łuszczycowych.
* 4.Stres - zarówno ostry, jak i przewlekły. Jeżeli dogadasz się z samym sobą, znajdziesz też metodę, aby „dogadać" się z łuszczycą.
* 5.Drażnienie skóry bodźcami mechanicznymi, np. drapanie, usuwanie mechaniczne łuski z wykwitów łuszczycowych, szorowanie.
* 6.Zbyt intensywne leczenie zewnętrzne (tzw. przeleczenia). Lecz się zawsze pod kontrolą dermatologa, nie stosuj maści dłużej niż zalecono i nie wcieraj mocniej niż powinieneś.
* 7.Ogólne podawanie preparatów sterydowych z powodu łuszczycy i innych schorzeń. Preparaty te podawane doustnie i w postaci iniekcji powodują początkowo szybkie ustępowanie zmian łuszczycowych, ale potem szybkie nawroty, często o ciężkim przebiegu pod postacią łuszczycy krostkowej. Ogólne podawanie tych preparatów w łuszczycy pospolitej jest przeciwwskazane.
Jak wygląda łuszczyca.
Gdy choroba jest zaawansowana, zmiany są większe, pokryte mocno przylegającymi srebrzystymi łuskami. Ogniska szerzą się obwodowe i powstają wykwity obrączkowate z nasileniem zmian na obwodzie i ustępowaniem w centrum. U niektórych chorych w przypadku zmian wysiewnych daje się wywołać objaw Koebnera, polegający na pojawieniu się typowych wykwitów łuszczycowych o linijnym układzie w miejscu zadrapania skóry. Odczyn ten świadczy o dużej gotowości ustroju do wysiewu zmian łuszczycowych. W tym okresie należy unikać urazów i podejmować bardzo ostrożne leczenie. Objawu Koebnera nie da się wywołać w przypadku zmian ustępujących.
Gdzie najczęściej pojawiają się zmiany łuszczycowe
Zmiany łuszczycowe najczęściej zajmują skórę najbardziej narażoną na stałe, niezbyt silne urazy (łokcie, kolana, okolica lędźwiowo-krzyżowa). Natomiast w okolicy fałdów skórnych (pachy, pachwiny, szpara międzypośladkowa) łuszczyca przybiera charakter wysiękowy. Bardzo często zmiany chorobowe występują na owłosionej skórze głowy, przechodząc na skórę czoła. Łuszczyca skóry owłosionej głowy może być jedynym objawem choroby lub towarzyszyć łuszczycy o innym umiejscowieniu.
Pomimo nieraz zlewnego zajęcia całej powierzchni i grubej warstwy łusek łuszczyca nie prowadzi do utraty włosów. Wypadanie włosów w przebiegu choroby stwierdza się w przypadku mechanicznego drażnienia np. na skutek świądu (drapanie) lub nieostrożnego usuwania łusek.
Często w łuszczycy procesem chorobowym objęte są płytki paznokciowe. Może to być jedyna lokalizacja choroby nawet przez wiele lat. Objawem łuszczycy na paznokciach są punkcikowate wgłębienia płytki, przypominające wyglądem powierzchnię naparstka, nadmierne rogowacenie lub żółte „plamy olejowe" na płytce. U pacjentów chorujących dłużej zmiany paznokciowe polegają na rozwarstwianiu się płytek, które są zgrubiałe, matowe oraz poprzecinane poprzecznymi bruzdami.
Typowa lokalizacja łuszczycy
Postacie łuszczycy
Istnieje wiele rodzajów łuszczycy. Klasyfikacja uwzględnia nasilenie procesu chorobowego, rozległość i charakter zmian chorobowych. Przedstawiamy tu najczęściej stosowany i najpraktyczniejszy podział:
* 1. Łuszczyca zwykła ograniczona (stacjonarne zmiany o typowym umiejscowieniu).
* 2. Łuszczyca zwykła uogólniona (zmiany w obrębie całego ciała, często wysiewne, pojawiające się po infekcjach bakteryjnych, wirusowych, stresach).
* 3. Łuszczyca wysiękowa (sączące zmiany w fałdach skóry).
* 4. Łuszczyca krostkowa (zmiany są zazwyczaj ograniczone do powierzchni dłoniowych rąk i podeszwowych stóp). W obrazie klinicznym stwierdza się występowanie ognisk rumieniowych z obecnością bladożółtych pojedynczych, bądź licznych zlewających się krostek.
* 5. Łuszczyca krostkowa uogólniona (ma ciężki przebieg i wymaga intensywnego leczenia w warunkach szpitalnych). Wysiew zmian krostkowych ma charakter uogólniony, bywa następstwem zakażeń bakteryjnych lub leczenia łuszczycy zwykłej preparatami sterydowymi podawanymi drogą doustną lub w postaci iniekcji.
* 6. Erytrodermia łuszczycowa (zlewne zmiany obejmujące prawie całą powierzchnię skóry). Jest uważana za nasilenie procesu chorobowego.
* 7. Łuszczyca stawowa (z towarzyszącymi dolegliwościami stawowymi), występuje u 5-10% chorych z umiarkowaną bądź nasiloną łuszczycą zwykłą. Należy do seronegatywnych zapaleń stawów, u 80% chorych nie stwierdza się krążącego czynnika reumatoidalnego. Zmiany mogą dotyczyć drobnych stawów rąk i stóp niesymetrycznie, dużych stawów (kolanowych, łokciowych i barkowych lub biodrowych) i kręgosłupa. Zmiany stawowe rzadko występują u dzieci.
Trzy ostatnie odmiany przebiegają ciężko, często z objawami ogólnymi i wymagają hospitalizacji.
Leczenie łuszczycy
W najczęściej spotykanej zwykłej postaci łuszczycy na ogół wystarczające jest leczenie zewnętrzne. Przebiega ono w dwóch etapach.
Pierwszy etap.
To usunięcie nawarstwionych łusek, które bardzo ograniczają lub wręcz uniemożliwiają działanie lecznicze właściwych preparatów przeciwłuszczycowych. W tym celu stosuje się wieczorem przed snem maści z kwasem salicylowym. Na owłosioną skórę głowy zaleca się oliwkę z kwasem salicylowym, a następnie zawinięcie skórę głowy folią i ręcznikiem. Jeżeli istnieje taka możliwość, najlepiej stosować oliwkę kilka dni z rzędu i nie myć w tym czasie głowy (usuwanie łusek jest wówczas skuteczniejsze i można uniknąć możliwych podczas mycia urazów skóry).
Maści złuszczające i oliwkę salicylową najlepiej zmywać ciepłą wodą z dodatkiem szarego mydła lub szamponów dziegciowych Jeżeli ze skóry głowy trudno zmyć oliwkę, można przed kąpielą zastosować preparaty na podłożu alkoholowym. Należy pamiętać o podstawowej zasadzie: łusek nie wolno zdrapywać, spowoduje to bowiem po tygodniu, dwóch wysiew w tym miejscu nowych grudek łuszczycowych!
Pamiętaj:
Musisz obchodzić się z łuszczycą delikatnie. Nie prowokuj, nie drażnij.
Drugi etap leczenia.
Gdy w miejscu szarawych łusek pojawi się czerwona powierzchnia grudki łuszczycowej, rozpoczynamy drugi etap leczenia. Polega on na zastosowaniu jednego z preparatów hamujących nadmierny podział komórek naskórka lub/i działających przeciwzapalnie.
Są to następujące substancje:
* cygnolina,
* dziegieć,
* kortykosteroidy,
* pochodne witaminy D3,
Większość dermatologów zaleca stosowanie cygnoliny w tzw. terapii minutowej - wygodnej dla pacjenta, taniej i dającej dobre rezultaty. Co powinno zachęcić do stosowania cygnoliny:
* -jest skuteczna,
* -ma niewielkie działanie niepożądane,
* -jest tania.
Podstawowym działaniem niepożądanym cygnoliny jest powodowanie odczynu zapalnego skóry wokół grudki łuszczycowej. Jednak umiejętne stosowanie preparatu może to działanie zminimalizować. Cygnolina powoduje także trwałe zabarwienie bielizny i pościeli na kolor fioletowy, dlatego najlepiej przeznaczyć do leczenia jedno ubranie i zmianę pościeli. Przebarwienia skóry po cygnolinie znikną po kilku tygodniach bez śladu (nie staraj się zmywać ich, szorując szczotką bądź gąbką; to może sprowokować wysiew zmian łuszczycowych).
Uwaga:
Nie należy stosować preparatów zawierających cygnolinę na zmiany wysiewne, podrażnione, erytrodermiczne lub wysiękowe. Mogą one wywołać zaostrzenie procesu chorobowego.
Na czym polega terapia minutowa?
Każdy chory na łuszczycę powinien dobrze znać zasady tego leczenia - może je bowiem zastosować przy każdym nawrocie zmian chorobowych, nie niszcząc skóry i nie nadwyrężając zasobów finansowych. Terapia minutowa opiera się na fakcie, że cygnolina wchłania się w ogniska łuszczycowe (pozbawione łuski) 30-50 razy szybciej niż w okoliczną skórę zdrową.
Terapia minutowa (Achton) - wskazówki dla pacjenta
* Stosuj cygnolinę tylko na ogniska łuszczycowe.
* Zaczynaj od stosowania maści o niskim stężeniu i jeżeli nie wystąpi podrażnienie skóry, co 2-5 dni zwiększaj czas ekspozycji, a mniej więcej co 10 dni zwiększaj stężenie, zaczynając znowu od krótkiego czasu (10 minut). Stężenie cygnoliny należy dobierać indywidualnie (decyduje o tym lekarz) od 0,1% do 2%, czas ekspozycji od 10 minut do godziny, maksymalnie do 2 godzin. Cygnolina po około dwóch godzinach przestaje działać leczniczo i powoduje podrażnienie. Taka terapia trwa 20-30 dni.
* Po czasie wskazanym na schemacie zmyj cygnolinę wodą z dużą ilością mydła (najlepiej szarego) i zastosuj maści natłuszczające.
* Jeśli wystąpi podrażnienie skóry (zaczerwienienie, pieczenie), stosowanie cygnoliny przerwij aż do ustąpienia ww. objawów i używaj w tym czasie maści natłuszczających. Po ustąpieniu podrażnienia można wznowić leczenie, ale stosując niższe stężenia i krótszy czas ekspozycji.
* Co najmniej raz na tydzień potrzebna jest konsultacja lekarza prowadzącego, który zna przebieg twojej choroby. Powinien on ustalić terapię minutową i dać ci indywidualny schemat leczenia.
* Cygnolina zabarwia tkaniny na kolor fioletowo - brązowy, dlatego najlepiej wykonywać zabieg w łazience i nie zakładać żadnego ubrania przez okres wskazany w schemacie lub zakładać odzież specjalnie do tego przeznaczoną.
* W czasie leczenia wokół wykwitu łuszczycowego pojawia się brunatne zabarwienie -jest to objaw korzystny. Zabarwienie ustąpi w ciągu kilku tygodni. Nie należy stosować cygnoliny dłużej niż zaleci lekarz, bo może to spowodować tzw. przeleczenie i wysiew nowych zmian łuszczycowych.
* Nie stosuj cygnoliny na okolice zgięć stawowych, narządów płciowych i twarz. Bardzo łatwo spowodować podrażnienia. Cygnolina może się przedostać do jamy ustnej i do spojówki oka. W tych miejscach lepiej zastosować nowoczesne preparaty sterydowe.
* W czasie leczenia cygnolina należy kontrolować czas przebywania na słońcu.
Preparaty dziegciowe
poniedziałek, 28 marca 2011
Leki biologiczne a łuszczyca
Szerokie zastosowanie i wysoka skuteczność posiadają leki biologiczne w leczeniu łuszczycy.
Do leków biologicznych zarejestrowanych do leczenia łuszczycy należą przede wszystkim efalizumab (Raptiva, Serono Merck), etanercept (Enbrel, Wyeth), infliximab (Remicade, Schering), alefacept (Amevive, Astellas), adalimumab (Humira, Abbott). Leki te są stosowane przede wszystkim w reumatoidalnym zapaleniu stawów, łuszczycowym zapaleniu stawów, zesztywniającym zapaleniu stawów, w łuszczycy plackowatej i w innych jej odmianach.
Wieloletnie badania kliniczne, prowadzone w wielu ośrodkach na świecie (także w Polsce), udowodniły wysoką skuteczność tych preparatów. Ich zastosowanie jest wskazane u chorych z bardzo rozległymi zmianami skórnymi lub zmianami o mniejszym nasileniu, ale bardzo uciążliwymi (skóra głowy, ręce i stopy). Powinno się je stosować szczególnie u chorych, u których wcześniejsze terapie miejscowe i ogólnoustrojowe (cyklosporyna, retinoidy, metotreksat, naświetlania UVA i UVB) okazały się nieskuteczne lub remisje po ich zastosowaniu były niepełne i krótkotrwałe, a także u pacjentów, którzy z różnych względów (np. choroba wątroby, nadciśnienie) nie mogą stosować klasycznych terapii systemowych.
Wady i zalety leków biologicznych w leczeniu łuszczycy
Należy pamiętać, że leki biologiczne wpływają hamująco na komórkową odpowiedź immunologiczną, co może oddziaływać na zdolności obronne organizmu, zwłaszcza przeciw infekcjom bakteryjnym i wirusowym oraz chorobom nowotworowym. W związku z tym nie powinno się stosować ich w przypadku poważnych infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych oraz występowania czynnych lub utajonych ognisk gruźliczych (przed rozpoczęciem kuracji konieczne jest wykonanie prześwietlenia płuc i próby tuberkulinowej).
Leki biologiczne nie powinny być również stosowane u chorych z ciężką niewydolnością krążenia, z ciężkimi infekcjami górnych dróg oddechowych, z chorobami nowotworowymi, chorobami demielinizacyjnymi, a także u osób z niewydolnością żylną, owrzodzeniami podudzi, osób z założonym na stałe cewnikiem, kobiet w ciąży i karmiących piersią. W niektórych, ciężkich przypadkach reumatoidalnego zapalenia stawów lub łuszczycy dopuszczalne jest zastosowanie leku u dzieci, konieczne jest jednak zachowanie wyjątkowych środków bezpieczeństwa.
Lato sprzyja chorym na łuszczycę
Bardzo korzystny wpływ na leczenie łuszczycy mają kuracje klimatyczne. Szczególnie polecane są wyjazdy nad morze (najlepsze efekty dają pobyty nad Morzem Martwym), dobrze działa również klimat wysokogórski. Czas kuracji klimatycznej powinien wynosić 4-6 tygodni.
Przebieg łuszczycy z reguły jest łagodniejszy w okresie letnim. Słońce daje bowiem podobny efekt jak ultrafiolet (UV) i fotochemioterapia (UV z preparatami światłouczulającymi). Promieniowanie słoneczne przynosi ulgę ośmiu na dziesięciu pacjentów. Należy jednak unikać nadmiernego opalania, ponieważ może prowadzić do zaostrzenia objawów choroby lub jej rozprzestrzenienia. Zawsze trzeba poradzić się lekarza prowadzącego, w jaki sposób korzystać ze słońca. Niektórym pomagają też kąpiele siarkowe. W Polsce ośrodkiem uzdrowiskowo-sanatoryjnym chętnie odwiedzanym przez chorych na łuszczycę jest Busko Zdrój.
Źródło:pulsmedyczny.com
Do leków biologicznych zarejestrowanych do leczenia łuszczycy należą przede wszystkim efalizumab (Raptiva, Serono Merck), etanercept (Enbrel, Wyeth), infliximab (Remicade, Schering), alefacept (Amevive, Astellas), adalimumab (Humira, Abbott). Leki te są stosowane przede wszystkim w reumatoidalnym zapaleniu stawów, łuszczycowym zapaleniu stawów, zesztywniającym zapaleniu stawów, w łuszczycy plackowatej i w innych jej odmianach.
Wieloletnie badania kliniczne, prowadzone w wielu ośrodkach na świecie (także w Polsce), udowodniły wysoką skuteczność tych preparatów. Ich zastosowanie jest wskazane u chorych z bardzo rozległymi zmianami skórnymi lub zmianami o mniejszym nasileniu, ale bardzo uciążliwymi (skóra głowy, ręce i stopy). Powinno się je stosować szczególnie u chorych, u których wcześniejsze terapie miejscowe i ogólnoustrojowe (cyklosporyna, retinoidy, metotreksat, naświetlania UVA i UVB) okazały się nieskuteczne lub remisje po ich zastosowaniu były niepełne i krótkotrwałe, a także u pacjentów, którzy z różnych względów (np. choroba wątroby, nadciśnienie) nie mogą stosować klasycznych terapii systemowych.
Leki biologiczne są bardzo wygodne w użyciu (zastrzyki podskórne 1 raz w tygodniu lub co 2-4 tygodnie) i są bardzo dobrze tolerowane przez pacjentów. W związku z szybkim ustępowaniem zmian skórnych znacznie poprawia się nie tylko stan fizyczny, ale przede wszystkim kondycja psychiczna chorych oraz jakość ich życia.
Poza reumatoidalnym i łuszczycowym zapaleniem stawów oraz łuszczycą, opisywano skuteczność preparatów biologicznych w leczeniu m.in.: atopowego zapalenia skóry, chorób pęcherzowych, łupieżu czerwonego mieszkowego, astmy oskrzelowej. Wady i zalety leków biologicznych w leczeniu łuszczycy
Należy pamiętać, że leki biologiczne wpływają hamująco na komórkową odpowiedź immunologiczną, co może oddziaływać na zdolności obronne organizmu, zwłaszcza przeciw infekcjom bakteryjnym i wirusowym oraz chorobom nowotworowym. W związku z tym nie powinno się stosować ich w przypadku poważnych infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych oraz występowania czynnych lub utajonych ognisk gruźliczych (przed rozpoczęciem kuracji konieczne jest wykonanie prześwietlenia płuc i próby tuberkulinowej).
Leki biologiczne nie powinny być również stosowane u chorych z ciężką niewydolnością krążenia, z ciężkimi infekcjami górnych dróg oddechowych, z chorobami nowotworowymi, chorobami demielinizacyjnymi, a także u osób z niewydolnością żylną, owrzodzeniami podudzi, osób z założonym na stałe cewnikiem, kobiet w ciąży i karmiących piersią. W niektórych, ciężkich przypadkach reumatoidalnego zapalenia stawów lub łuszczycy dopuszczalne jest zastosowanie leku u dzieci, konieczne jest jednak zachowanie wyjątkowych środków bezpieczeństwa.
Leki biologiczne mogą zrewolucjonizować leczenie łuszczycy średnio nasilonej i mocno nasilonej oraz łuszczycy stawowej. W odróżnieniu od stosowanych innych terapii ogólnych, nie mają działania toksycznego na wątrobę i nerki, powodują szybką i stosunkowo długotrwałą remisję, a w przypadku nawrotu choroby możliwa jest kontynuacja leczenia.
Leki biologiczne są jednak bardzo kosztowne (ok. 20 tys. zł za 6 miesięcy leczenia) i mało kto może pozwolić sobie na taki wydatek, a NFZ refunduje leczenie niewielu najciężej chorym. Biorąc pod uwagę aspekt ekonomiczny, okazuje się jednak, że niejednokrotnie korzystniejsze byłoby zastosowanie nowoczesnego leczenia biologicznego - drogiego, ale umożliwiającego chorym zachowanie aktywności zawodowej, zapobiegającego powikłaniom narządowym, a nawet kalectwu niż pogodzenie się z faktem częstych hospitalizacji, kosztami absencji chorobowej czy rent. Lato sprzyja chorym na łuszczycę
Bardzo korzystny wpływ na leczenie łuszczycy mają kuracje klimatyczne. Szczególnie polecane są wyjazdy nad morze (najlepsze efekty dają pobyty nad Morzem Martwym), dobrze działa również klimat wysokogórski. Czas kuracji klimatycznej powinien wynosić 4-6 tygodni.
Przebieg łuszczycy z reguły jest łagodniejszy w okresie letnim. Słońce daje bowiem podobny efekt jak ultrafiolet (UV) i fotochemioterapia (UV z preparatami światłouczulającymi). Promieniowanie słoneczne przynosi ulgę ośmiu na dziesięciu pacjentów. Należy jednak unikać nadmiernego opalania, ponieważ może prowadzić do zaostrzenia objawów choroby lub jej rozprzestrzenienia. Zawsze trzeba poradzić się lekarza prowadzącego, w jaki sposób korzystać ze słońca. Niektórym pomagają też kąpiele siarkowe. W Polsce ośrodkiem uzdrowiskowo-sanatoryjnym chętnie odwiedzanym przez chorych na łuszczycę jest Busko Zdrój.
Źródło:pulsmedyczny.com
niedziela, 6 lutego 2011
Dziecko moczące się w nocy izoluje się ze społeczności w której żyje,czuje się gorsze !
Moczenie nocne - poważny problem w świecie dziecka. Losy moczącego się dziecka zależą od świadomości rodziców i wiedzy lekarza więc zapraszam do przeczytania całego artykułu - Prof. nadzw. dr hab. n. med. Małgorzata Baka-Ostrowska, FEAPU,Konsultant Krajowy w dziedzinie Urologii Dziecięcej,Kierownik Kliniki Urologii Dziecięcej Instytutu „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka.(Materiał Ministerstwa Zdrowia)).
Dowiedzą się Państwo jakie są rodzaje moczenia nocnego, przyczyny, diagnostykę, metody leczenia.
Moczenie nocne jest to bezwiedne oddawanie moczu w nocy, zdarzające się u dziecka, które opanowało już trening czystości lub ukończyło 5 lat. Występuje u 16% dzieci do 5 r.ż., u 11 % dzieci do 7 r.ż., u 2-3 % nastolatków i u 1 % dorosłych. Ze statystyki wynika, że liczba moczących się maleje z wiekiem i to stało się przyczyną oczekiwania na samoistne ustąpienie moczenia nocnego, bez wdrażania jakiegokolwiek postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Stanowisko takie okazało się niesłuszne, kiedy stwierdzono, że wprawdzie ogólna liczba moczących się dzieci zmniejsza się z wiekiem, ale liczba moczących się intensywnie pozostaje niemal niezmieniona.
Rodzice często nie decydują się na leczenie z powodu trudnej sytuacji materialnej, a dziecko moczy się pogłębiając zaburzenia emocjonalne i lęki, obniżając poczucie własnej wartości. Dziecko izoluje się ze społeczności, w której żyje. Boi się spania poza domem, więc nie uczestniczy w wycieczkach i wyjazdach wakacyjnych. Dzieci moczące się w nocy czują się gorsze i inne niż ich rówieśnicy, prezentują często zaburzenia psychologiczne, ale są one efektem, a nie przyczyną moczenia nocnego, jak jeszcze do niedawna sądzono.
Dowiedzą się Państwo jakie są rodzaje moczenia nocnego, przyczyny, diagnostykę, metody leczenia.
Moczenie nocne jest to bezwiedne oddawanie moczu w nocy, zdarzające się u dziecka, które opanowało już trening czystości lub ukończyło 5 lat. Występuje u 16% dzieci do 5 r.ż., u 11 % dzieci do 7 r.ż., u 2-3 % nastolatków i u 1 % dorosłych. Ze statystyki wynika, że liczba moczących się maleje z wiekiem i to stało się przyczyną oczekiwania na samoistne ustąpienie moczenia nocnego, bez wdrażania jakiegokolwiek postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Stanowisko takie okazało się niesłuszne, kiedy stwierdzono, że wprawdzie ogólna liczba moczących się dzieci zmniejsza się z wiekiem, ale liczba moczących się intensywnie pozostaje niemal niezmieniona.
Rodzice często nie decydują się na leczenie z powodu trudnej sytuacji materialnej, a dziecko moczy się pogłębiając zaburzenia emocjonalne i lęki, obniżając poczucie własnej wartości. Dziecko izoluje się ze społeczności, w której żyje. Boi się spania poza domem, więc nie uczestniczy w wycieczkach i wyjazdach wakacyjnych. Dzieci moczące się w nocy czują się gorsze i inne niż ich rówieśnicy, prezentują często zaburzenia psychologiczne, ale są one efektem, a nie przyczyną moczenia nocnego, jak jeszcze do niedawna sądzono.
środa, 2 lutego 2011
Nie wiesz jeszcze jak spędzisz wieczór Walentynkowy ?
Nie wiesz jeszcze jak spędzisz wieczór Walentynkowy? Bez względu na to spraw sobie i ukochanej osobie niezapomniany zapach tego dnia i wybierz jeden z Aromatycznych produktów teraz jeszcze po niższych cenach!
Przyjemny zapach, relaks i ukojenie zmysłów to coś, czego potrzebujemy wszyscy w te zimowe dni.
Otul się przyjemnym zapachem lub zanurz w aromatycznej kąpieli, dzięki niezwykłym produktom, teraz w promocyjnych cenach.
http://pilarek.aromagroup.pl/musujace-sole-do-kapieli/417-sole-musujace-czekoladowe-marzenie.html
Sól musująca z naturalnym olejkiem zapachowym o zapachu czekolady została stworzona po to aby umilić Wam wieczory, zapewnić niezwykle relaksującą atmosferę, powoduje, że kąpiel staje się bardziej przyjemna, oczyszcza skórę, a jej główną zaletą jest zapobieganie zbyt szybkiemu wysuszaniu się skóry. Tego rodzaju sole pomagają wzmacniać paznokcie. Składniki zawarte w solach Aroma Group zmiękczają płytkę paznokci dlatego proponujemy używać soli przed różnymi kuracjami takimi jak pedicure czy manicure.
Sól musująca zapewnia odprężającą kąpiel, poprawia odzyskać samopoczucie oraz energię. Jej składniki odświeżają i oczyszczają całe ciało nadając skórze piękny blask i długotrwały zapach.
Sposób użycia: Po napełnieniu wanny wodą wsypać 2-3 nakrętki soli musującej do wanny.
Waga: 420 g
Przyjemny zapach, relaks i ukojenie zmysłów to coś, czego potrzebujemy wszyscy w te zimowe dni.
Otul się przyjemnym zapachem lub zanurz w aromatycznej kąpieli, dzięki niezwykłym produktom, teraz w promocyjnych cenach.
http://pilarek.aromagroup.pl/musujace-sole-do-kapieli/417-sole-musujace-czekoladowe-marzenie.html
Sól musująca z naturalnym olejkiem zapachowym o zapachu czekolady została stworzona po to aby umilić Wam wieczory, zapewnić niezwykle relaksującą atmosferę, powoduje, że kąpiel staje się bardziej przyjemna, oczyszcza skórę, a jej główną zaletą jest zapobieganie zbyt szybkiemu wysuszaniu się skóry. Tego rodzaju sole pomagają wzmacniać paznokcie. Składniki zawarte w solach Aroma Group zmiękczają płytkę paznokci dlatego proponujemy używać soli przed różnymi kuracjami takimi jak pedicure czy manicure.
Sól musująca zapewnia odprężającą kąpiel, poprawia odzyskać samopoczucie oraz energię. Jej składniki odświeżają i oczyszczają całe ciało nadając skórze piękny blask i długotrwały zapach.
Sposób użycia: Po napełnieniu wanny wodą wsypać 2-3 nakrętki soli musującej do wanny.
Waga: 420 g
poniedziałek, 31 stycznia 2011
Poznaj właściwości olejków aromaterapeutycznych i wykorzystaj ich niezwykłe działanie!!
Zapachy mają moc. Mogą rządzić nastrojami i wpływać na twoje emocje.
Otocz się zapachem a osiągniesz harmonię duszy i ciała.
Poznaj właściwości olejków aromaterapeutycznych i wykorzystaj ich niezwykłe działanie. Otocz się ich zapachem i osiągniesz harmonię duszy i ciała.
LAWENDOWY
To najbardziej uniwersalny i najczęściej stosowany w medycynie i kosmetyce olejek eteryczny. Ma właściwości relaksujące, uspokajające i przeciwbólowe. Zapach olejku lawendowego określany jest jako słodki, kwiatowy, zielny. Działa antyseptycznie, łagodzi objawy trądziku, działa odmładzająco, poprawia nastrój, pomaga w bezsenności, poprawia kondycję skóry, wpływa na poprawę wyglądu blizn i rozstępów.
Kilka kropel na poduszkę wystarczy by ukoić nerwy i wyciszyć się. Dobry na bóle mięśniow, nerwobóle.
Wskazania: depresje, lęki, zmęczenie i ociężałość umysłowa, irytacja, bóle reumatyczne, mięśniowe, migreny, stany zapalne zatok i gardła, stany zapalne skóry. Stanowi skuteczną barierę przed ukąszeniami.
EUKALIPTUSOWY
Działa rozgrzewająco, przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo. Regeneruje skórę, ułatwia sen i oddychanie. Wskazany przy biegunce, przeziębieniach, infekcjach górnych dróg oddechowych. Przydatny przy zmęczeniu umysłu lub wyczerpaniu nerwowym. Odstrasza owady
GRAPEFRUITOWY
Działa oczyszczająco, odtruwąjąco i orzeźwiająco, zapobiega powstawaniu zaskórniaków, oczyszcza pory, poprawia mikrokrążenie, zabezpiecza przed pojawieniem siê cellulitu i rozstępów, poprawia kondycję skóry, poprawia ogólny wygląd skóry, działa dezynfekująco, przyspiesza spalanie tłuszczu i spadek wagi. Olejek z grapefruita jest zalecany przy nieregularnym trawieniu, depresji, stresie, nerwicy, migrenie, bólach menstruacyjnych, , rozgrzewa i rozluźnia sztywność mięśni, wpływa na dobry sen.
POMARAŃCZOWY
Wskazania: depresje, lęki, napięcia nerwowe, napięcia mięśni, skurcze, bezsenność, starzejąca się skóra. Działa ściągająco, witalizuje skórę, pomaga w pielęgnacji skóry z objawami cellulitu, poprawia nastrój, działa uspakajająco, relaksująco, odświeżająco, doskonale pielęgnuje skórę.
SOSNOWY
Odświeża, odkaża, działa przeciwgnilnie, wskazany w kłopotach z nerkami, oddychaniem, astmie, zapaleniu zatok i grypie. Właściwości: antyseptyczny, udrażnia drogi oddechowe, łagodnie pobudzający. Właściwości relaksacyjne i wzmacniające organizm.
Jak korzystać z olejków:
- dolać do żelazka
- do nawilżaczy powietrza
- do filtrów powietrza
- do kominków
- do proszku do prania, do lamp naftowych,olejnych, do szamponu ,mydeł .
Np. zapach popiołu zniweluje wsypanie piasku do popielniczki z olejem lawendowym, zapach potu zniweluje drewienko nasączone lawendą, która również odstrasza komary.
Można również skropić wycieraczkę, dywan, tapicerkę w samochodzie, wysuszoną choinkę w samochodzie, chusteczkę lub materiał i włożyć do szafy.
OTOCZ SIĘ ZAPACHEM I KLIKNIJ NA PONIŻSZY LINK A OSIĄGNIESZ HARMONIĘ DUSZY I CIAŁA.
http://pilarek.aromagroup.pl/121--naturalne-olejki-zapachowe
Otocz się zapachem a osiągniesz harmonię duszy i ciała.
Poznaj właściwości olejków aromaterapeutycznych i wykorzystaj ich niezwykłe działanie. Otocz się ich zapachem i osiągniesz harmonię duszy i ciała.
LAWENDOWY
To najbardziej uniwersalny i najczęściej stosowany w medycynie i kosmetyce olejek eteryczny. Ma właściwości relaksujące, uspokajające i przeciwbólowe. Zapach olejku lawendowego określany jest jako słodki, kwiatowy, zielny. Działa antyseptycznie, łagodzi objawy trądziku, działa odmładzająco, poprawia nastrój, pomaga w bezsenności, poprawia kondycję skóry, wpływa na poprawę wyglądu blizn i rozstępów.
Kilka kropel na poduszkę wystarczy by ukoić nerwy i wyciszyć się. Dobry na bóle mięśniow, nerwobóle.
Wskazania: depresje, lęki, zmęczenie i ociężałość umysłowa, irytacja, bóle reumatyczne, mięśniowe, migreny, stany zapalne zatok i gardła, stany zapalne skóry. Stanowi skuteczną barierę przed ukąszeniami.
EUKALIPTUSOWY
Działa rozgrzewająco, przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo. Regeneruje skórę, ułatwia sen i oddychanie. Wskazany przy biegunce, przeziębieniach, infekcjach górnych dróg oddechowych. Przydatny przy zmęczeniu umysłu lub wyczerpaniu nerwowym. Odstrasza owady
GRAPEFRUITOWY
Działa oczyszczająco, odtruwąjąco i orzeźwiająco, zapobiega powstawaniu zaskórniaków, oczyszcza pory, poprawia mikrokrążenie, zabezpiecza przed pojawieniem siê cellulitu i rozstępów, poprawia kondycję skóry, poprawia ogólny wygląd skóry, działa dezynfekująco, przyspiesza spalanie tłuszczu i spadek wagi. Olejek z grapefruita jest zalecany przy nieregularnym trawieniu, depresji, stresie, nerwicy, migrenie, bólach menstruacyjnych, , rozgrzewa i rozluźnia sztywność mięśni, wpływa na dobry sen.
POMARAŃCZOWY
Wskazania: depresje, lęki, napięcia nerwowe, napięcia mięśni, skurcze, bezsenność, starzejąca się skóra. Działa ściągająco, witalizuje skórę, pomaga w pielęgnacji skóry z objawami cellulitu, poprawia nastrój, działa uspakajająco, relaksująco, odświeżająco, doskonale pielęgnuje skórę.
SOSNOWY
Odświeża, odkaża, działa przeciwgnilnie, wskazany w kłopotach z nerkami, oddychaniem, astmie, zapaleniu zatok i grypie. Właściwości: antyseptyczny, udrażnia drogi oddechowe, łagodnie pobudzający. Właściwości relaksacyjne i wzmacniające organizm.
Jak korzystać z olejków:
- dolać do żelazka
- do nawilżaczy powietrza
- do filtrów powietrza
- do kominków
- do proszku do prania, do lamp naftowych,olejnych, do szamponu ,mydeł .
Np. zapach popiołu zniweluje wsypanie piasku do popielniczki z olejem lawendowym, zapach potu zniweluje drewienko nasączone lawendą, która również odstrasza komary.
Można również skropić wycieraczkę, dywan, tapicerkę w samochodzie, wysuszoną choinkę w samochodzie, chusteczkę lub materiał i włożyć do szafy.
OTOCZ SIĘ ZAPACHEM I KLIKNIJ NA PONIŻSZY LINK A OSIĄGNIESZ HARMONIĘ DUSZY I CIAŁA.
http://pilarek.aromagroup.pl/121--naturalne-olejki-zapachowe
wtorek, 25 stycznia 2011
Znieczulenie porodu jest finansowane przez NFZ !
Komunikat Ministerstwa Zdrowia z dnia 29.12.2010 r.
„Znieczulenie porodu jest finansowane przez NFZ
W związku z publikacjami prasowymi dotyczącymi znieczulenia porodu informujemy, że znieczulenie porodu jest finansowane ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia - zgodnie ze wskazaniami medycznymi, w oparciu o Katalog JGP od 2008 roku. Koszt znieczulenia zewnątrzoponowego do porodu został włączony w wycenę grupy N01 – Poród, która uzyskała wycenę 33 pkt (ok. 1680 zł). Niezgodne z obowiązującymi przepisami jest więc pobieranie od pacjentek dodatkowej opłaty za znieczulenie porodu.
Zgodnie z Rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczącymi postępowania przeciwbólowego w ginekologii i położnictwie w Części II: Leczenie bólu u kobiet ciężarnych, rodzących oraz w połogu „schematy leczenia bólu w położnictwie powinny umożliwiać lekarzowi indywidualizację postępowania terapeutycznego i opierać się na zastosowaniu skutecznych i bezpiecznych metod, zarówno niefarmakologicznych jak i wykorzystujących środki analgetyczne”. W przytoczonych Rekomendacjach przedstawiono szereg uznanych metod postępowania przeciwbólowego, wśród których występuje również znieczulenie zewnątrzoponowe. Zgodnie z naszym stanowiskiem, osoba sprawująca opiekę nad rodzącą powinna przedstawić jej pełną informację o niefarmakologicznych i farmakologicznych metodach łagodzenia bólów porodowych. W oparciu o przekazane informacje, osoba prowadząca poród oraz kobieta rodząca powinny wspólnie dokonać najwłaściwszej w danej sytuacji metody łagodzenia bólu porodowego. Decyzje w tej sprawie, w tym terapia przeciwbólowa prowadzona przez lekarza prowadzącego poród, mogą być modyfikowane odpowiednio do sytuacji zdrowotnej ciężarnej i jej potrzeb podczas trwania porodu.
Należy też dodać, że kierownictwo Ministerstwa Zdrowia powołało grupę roboczą, której celem jest opracowanie zasad postępowania medycznego w przypadku nietolerancji przez kobietę rodzącą bólu porodowego. W pracach tej grupy uczestniczą przedstawiciele lekarzy specjalistów w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, położnictwa i ginekologii, neonatologii oraz przedstawicielki pielęgniarek i położnych. Celem prac wymienionej grupy jest opracowanie modelu opieki, gwarantującego skuteczne i bezpieczne łagodzenie bólu porodowego, w którym uwzględniona będzie również analgezja zewnątrzoponowa porodu.
/-/ Piotr Olechno
Rzecznik Prasowy
„Znieczulenie porodu jest finansowane przez NFZ
W związku z publikacjami prasowymi dotyczącymi znieczulenia porodu informujemy, że znieczulenie porodu jest finansowane ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia - zgodnie ze wskazaniami medycznymi, w oparciu o Katalog JGP od 2008 roku. Koszt znieczulenia zewnątrzoponowego do porodu został włączony w wycenę grupy N01 – Poród, która uzyskała wycenę 33 pkt (ok. 1680 zł). Niezgodne z obowiązującymi przepisami jest więc pobieranie od pacjentek dodatkowej opłaty za znieczulenie porodu.
Zgodnie z Rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczącymi postępowania przeciwbólowego w ginekologii i położnictwie w Części II: Leczenie bólu u kobiet ciężarnych, rodzących oraz w połogu „schematy leczenia bólu w położnictwie powinny umożliwiać lekarzowi indywidualizację postępowania terapeutycznego i opierać się na zastosowaniu skutecznych i bezpiecznych metod, zarówno niefarmakologicznych jak i wykorzystujących środki analgetyczne”. W przytoczonych Rekomendacjach przedstawiono szereg uznanych metod postępowania przeciwbólowego, wśród których występuje również znieczulenie zewnątrzoponowe. Zgodnie z naszym stanowiskiem, osoba sprawująca opiekę nad rodzącą powinna przedstawić jej pełną informację o niefarmakologicznych i farmakologicznych metodach łagodzenia bólów porodowych. W oparciu o przekazane informacje, osoba prowadząca poród oraz kobieta rodząca powinny wspólnie dokonać najwłaściwszej w danej sytuacji metody łagodzenia bólu porodowego. Decyzje w tej sprawie, w tym terapia przeciwbólowa prowadzona przez lekarza prowadzącego poród, mogą być modyfikowane odpowiednio do sytuacji zdrowotnej ciężarnej i jej potrzeb podczas trwania porodu.
Należy też dodać, że kierownictwo Ministerstwa Zdrowia powołało grupę roboczą, której celem jest opracowanie zasad postępowania medycznego w przypadku nietolerancji przez kobietę rodzącą bólu porodowego. W pracach tej grupy uczestniczą przedstawiciele lekarzy specjalistów w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, położnictwa i ginekologii, neonatologii oraz przedstawicielki pielęgniarek i położnych. Celem prac wymienionej grupy jest opracowanie modelu opieki, gwarantującego skuteczne i bezpieczne łagodzenie bólu porodowego, w którym uwzględniona będzie również analgezja zewnątrzoponowa porodu.
/-/ Piotr Olechno
Rzecznik Prasowy
Walka o leki biologiczne dla chorych na łuszczycę.
Lekarze walczą o dostęp do leków biologicznych dla osób z najcięższą postacią choroby - łuszczycy.
Polska jest jedynym krajem w Unii Europejskiej, w którym chorzy na najcięższe postacie łuszczycy praktycznie nie maja dostępu do nowoczesnych leków biologicznych. Obecnie leczenie biologiczne tych pacjentów jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia w sposób uznaniowy, wyłącznie na indywidualne prośby. W rezultacie większość oddziałów NFZ, poza łódzkim i wielkopolskim, nie przyznaje ich wcale lub robi to w pojedynczych przypadkach.
Leki biologiczne już w ciągu kilku tygodni powodują ustąpienie zmian, znacznie ograniczają nawroty choroby, zapobiegają też innym jej powikłaniom i przedłużają życie pacjentom. W porównaniu ze standardowymi lekami mają bardzo dobry profil bezpieczeństwa.
Źródło: PAP
Polska jest jedynym krajem w Unii Europejskiej, w którym chorzy na najcięższe postacie łuszczycy praktycznie nie maja dostępu do nowoczesnych leków biologicznych. Obecnie leczenie biologiczne tych pacjentów jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia w sposób uznaniowy, wyłącznie na indywidualne prośby. W rezultacie większość oddziałów NFZ, poza łódzkim i wielkopolskim, nie przyznaje ich wcale lub robi to w pojedynczych przypadkach.
Leki biologiczne już w ciągu kilku tygodni powodują ustąpienie zmian, znacznie ograniczają nawroty choroby, zapobiegają też innym jej powikłaniom i przedłużają życie pacjentom. W porównaniu ze standardowymi lekami mają bardzo dobry profil bezpieczeństwa.
Źródło: PAP
Matki -Polki przedwcześnie umierają na choroby serca i nowotwory.
Specjaliście zastanawiają się nad sposobem promowania badań, które umożliwią wczesne wykrycie chorób. Mówi się o programach profilaktycznych . Choroby onkologiczne i kardiologiczne to dwie główne przyczyny przedwczesnej umieralności kobiet w Polsce. Tymczasem ryzyko zachorowania - zarówno na nowotwory, jak i choroby układu krążenia - można zmniejszyć, prowadząc zdrowy tryb życia i wykonując regularne badania profilaktyczne. " To długa i żmudna droga, ponieważ w profilaktyce nie ma efektów od razu " - podkreśla prof. Antonina Ostrowska, socjolog z PAN. Przekonuje także , że profilaktyka powinna być prowadzona z uwzględnieniem pozycji materialnej i społecznej pacjentów. Przypomina, że problemy zdrowotne zależą w dużym stopniu od sytuacji życiowej - kobiety uboższe , które mieszkają tam, gdzie dostęp do lekarza jest utrudniony, które mają wiele obowiązków, są zagrożone chorobami w stopniu znacznie większym niż te z dużych miast, lepiej wykształcone i w dobrej sytuacji materialnej. " Programy profilaktyczne są sztywne i nie biorą pod uwagę tych różnic. A kobiety często troszczą się o rodzinę, zaniedbując własne zdrowie, stereotyp Matki- Polki poświęcającej się dla innych jest wciąż żywy."- zaznacza.Kobiety należy zachęcać do wykonywania badań profilaktycznych. Bardzo popularne są objazdowe gabinety, które organizują firmy farmaceutyczne, a które docierają do wielu miejscowości.
Źródło: PAP- Nauka w Polsce.
Źródło: PAP- Nauka w Polsce.
Przyczyna migreny znaleziona.
Jak podaje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) , migrena, czyli silny, długotrwały ból głowy, odczuwalny w okolicy czołowej lub po jednej stronie czaszki, jest jedną z głównych przyczyn niezdolności do pracy. Ból bowiem może się utrzymywać nawet 3 doby. Bardzo często chorobą dotkniętych jest kilku członków rodziny.Naukowcom udało się zidentyfikować defekt genetyczny związany z występowaniem tej dolegliwości. Pozwoli to opracować nowe sposoby leczenia uciążliwej choroby.
Leki przeciwbólowe a wnętrostwo.
Najnowsze badania przeprowadzone w Danii i Finlandii udowadniają,że zażywanie przez kobiety łagodnych środków przeciwbólowych w ciąży zwiększa ryzyko wnętrostwa u ich synów. Wada ta polega na niezstąpieniu jąder z jamy brzusznej do moszny. Kobiety, które stosowały więcej niż jeden lek przeciwbólowy, siedem razy częściej rodziły chłopców z wnętrostwem niż te, które nie przyjmowały wcale tego typu leków.
poniedziałek, 24 stycznia 2011
Kieliszek wina na zdrowie?
Kieliszek wina na zdrowie?
Czy przysłowiowy kieliszek czerwonego wina wypijany przez Francuza do obiadu ma rzeczywiście dobroczynne działanie wina na zdrowie? Wino jest wprawdzie napojem alkoholowym, lecz zawiera wiele substancji biologicznie aktywnych pochodzących z owoców oraz z produktów metabolizmu drożdży. To one sprawiają, że pożytki picia wina w małych ilościach wydają się przewyższać nad obawami przed konsekwencjami uzależnienia.
A co mówi medycyna o wpływie wina na krążenie krwi?
Z wielu badań wiadomo, że czerwone wino zawiera liczne związki fenolowe, flawonole, antocyjany i rozpuszczalne taniny. To są silne przeciwutleniacze, które na drodze chemicznej lub enzymatycznej są w stanie hamować utlenianie tłuszczu we krwi - tzw. lipoprotein, których ilość określana jest w standardowym badaniu krwi. Przeciwdziała to powstawaniu złego cholesterolu inicjującego rozwój miażdżycy, a tym samym zapobiega chorobie niedokrwiennej serca oraz groźbie zakrzepicy i zawału.
Czy są w winie inne lecznicze związki zapobiegające chorobom naczyń krwionośnych, nadciśnieniu i niebezpiecznym zakrzepom?
Niedawno odkryto rezweratrol – jeden ze związków fenolowych zawartych w winie. Substancja ta jest wręcz nieoceniona w profilaktyce chorób niedokrwiennych, ponieważ hamuje produkcję wolnych rodników tlenowych. Wykazano też, że wino czerwone zapobiega „zlepieniu się” płytek krwi, zaś rezweratrol ma własność zmniejszenie masy zakrzepów krwi. Ponadto związek ten w swym działaniu wykazuje synergizm (pozytywne współdziałanie) z innym silnym środkiem przeciwzakrzepowym – aspiryną, co może mieć duże znaczenie w zapobieganiu zawałom mięśnia sercowego i innym chorobom niedokrwiennym. Na pytanie - czy wino może być polecane na „receptę”? – odpowiadamy – w zasadzie tak, ale tylko 1 drink i to tym, którzy nie mają wspomnianych przeciwwskazań ( najlepiej w domu, po pracy).
Czy przysłowiowy kieliszek czerwonego wina wypijany przez Francuza do obiadu ma rzeczywiście dobroczynne działanie wina na zdrowie? Wino jest wprawdzie napojem alkoholowym, lecz zawiera wiele substancji biologicznie aktywnych pochodzących z owoców oraz z produktów metabolizmu drożdży. To one sprawiają, że pożytki picia wina w małych ilościach wydają się przewyższać nad obawami przed konsekwencjami uzależnienia.
A co mówi medycyna o wpływie wina na krążenie krwi?
Z wielu badań wiadomo, że czerwone wino zawiera liczne związki fenolowe, flawonole, antocyjany i rozpuszczalne taniny. To są silne przeciwutleniacze, które na drodze chemicznej lub enzymatycznej są w stanie hamować utlenianie tłuszczu we krwi - tzw. lipoprotein, których ilość określana jest w standardowym badaniu krwi. Przeciwdziała to powstawaniu złego cholesterolu inicjującego rozwój miażdżycy, a tym samym zapobiega chorobie niedokrwiennej serca oraz groźbie zakrzepicy i zawału.
Czy są w winie inne lecznicze związki zapobiegające chorobom naczyń krwionośnych, nadciśnieniu i niebezpiecznym zakrzepom?
Niedawno odkryto rezweratrol – jeden ze związków fenolowych zawartych w winie. Substancja ta jest wręcz nieoceniona w profilaktyce chorób niedokrwiennych, ponieważ hamuje produkcję wolnych rodników tlenowych. Wykazano też, że wino czerwone zapobiega „zlepieniu się” płytek krwi, zaś rezweratrol ma własność zmniejszenie masy zakrzepów krwi. Ponadto związek ten w swym działaniu wykazuje synergizm (pozytywne współdziałanie) z innym silnym środkiem przeciwzakrzepowym – aspiryną, co może mieć duże znaczenie w zapobieganiu zawałom mięśnia sercowego i innym chorobom niedokrwiennym. Na pytanie - czy wino może być polecane na „receptę”? – odpowiadamy – w zasadzie tak, ale tylko 1 drink i to tym, którzy nie mają wspomnianych przeciwwskazań ( najlepiej w domu, po pracy).
Alkohol , kawa, papierosy i nadciśnienie .
Alkohol, papierosy, kawa, sposób odpoczynku, rodzaj i warunki pracy – to wyznaczniki stylu życia, które wpływają na układ krążenia i pracę serca. Osoby z nadciśnieniem tętniczym regularnie wspomagające trawienie tradycyjnym drinkiem nie zdają sobie sprawy, w jakim stopniu ich ulubiona używka wpływa na inicjację lub pogłębienie się choroby nadciśnieniowej.
Alkohol szkodzi czy pomaga?
Niektórzy bezgranicznie wierzą w korzystne działanie alkoholu na organizm. – Pół szklanki wina przedłuża życie – twierdzą domorośli znawcy wzorujący się na zwyczajach Francuzów. Inni wskazują na długowieczność Gruzinów gustujących w winie i w swych słynnych koniakach. Co więcej zdarza się, że niektórzy lekarze głoszą pogląd, że kieliszek koniaku dobrze robi na serce. Nie zawsze jednak i nie w każdej chorobie serca można pić alkohol. Co więcej, nie każde nadciśnienie pozwala na codzienne spożywanie trunków nawet w małych ilościach.
Prawda o piciu alkoholu ma jak zwykle dwa oblicza – przyzwalające i zakazujące.
Z jednak strony w umiarkowanych ilościach alkohol łagodzi stresy, uspokaja, ułatwia zasypianie, zmniejsza ból, działa moczopędnie - ktoś mógłby pomyśleć, że jest to środek skuteczny w leczeniu wielu chorób. Tymczasem nie! Alkohol nie tylko nie jest lekiem, ale może być przyczyną powstawania wielu chorób, m.in układu krążenia, w tym nadciśnienia tętniczego. A ponadto chorób wątroby, układu nerwowego i wielu innych. A przede wszystkim JEST ŚRODKIEM WYWOŁUJĄCYM SILNE UZALEŻNIENIE KTÓRE SAMO W SOBIE JEST CIĘŻKĄ CHOROBĄ.
Kiedy alkohol jest bezwzględnie zabroniony?
Znany kardiolog – prof. dr hab. med. Andrzej Kaliciński ostrzega, że, nie wolno nam pić, nawet przysłowiowego „naparstka” w następujących chorobach i sytuacjach:
* w ostrej niewydolności serca;
* w przebiegu migotania przedsionków i niebezpiecznych zaburzeniach rytmu serca;
* w chorobie zwanej kardiomiopatią alkoholową, (o czym powinien nas poinformować nasz lekarz);
* jeśli ktokolwiek z najbliższej rodziny ma skłonność do alkoholizmu.
Czy osoby nie cierpiące na powyższe schorzenia mogą bezpiecznie pić alkohol w małych ilościach?
Dla każdego wypijającego dziennie jeden lub dwa drinki do obiadu, czy kolacji wpływ niewielkich ilości alkoholu na obniżenie ciśnienie krwi może być zaskoczeniem. Kieliszek wina, czy mały kieliszek wódki (25 ml) lub kufel piwa jeszcze nie zaszkodzi zdrowiu, jeśli nie ma wyżej wymienionych przeciwwskazań. Odwrotnie, może wystąpić nawet korzystny efekt w postaci rozszerzenia drobnych naczyń krwionośnych (tzw. efekt hipotensyjny), co ułatwia przepływ krwi i obniża ciśnienie rozkurczowe.
Alkohol alkoholowi nierówny?
Alkohol ma różny skład i stężenie - występuje wszakże w postaci wina, wysokoprocentowej wódki, ziołowych nalewek, piwa, koktajli, itp. Wysokoprocentowe alkohole mają liczne odmiany, np. wspomniany wyżej „leczniczy” koniak, czy nasercowe nalewki ziołowe (np. głogowa). Negatywny wpływ alkoholu na układ krążenia może być łagodzony poprzez rozcieńczenie – np. whisky z wodą sodową, czy mieszanie z sokiem owocowym, np. koktajle. Różnie oceniany jest przez lekarzy wpływ tych trunków na zdrowie, nie tylko ze względu na ilość wchłoniętego alkoholu, ale i na ich jakość.
Kieliszek wina na zdrowie?
Czy przysłowiowy kieliszek czerwonego wina wypijany przez Francuza do obiadu ma rzeczywiście dobroczynne działanie wina na zdrowie? Wino jest wprawdzie napojem alkoholowym, lecz zawiera wiele substancji biologicznie aktywnych pochodzących z owoców oraz z produktów metabolizmu drożdży. To one sprawiają, że pożytki picia wina w małych ilościach wydają się przewyższać nad obawami przed konsekwencjami uzależnienia.
A co mówi medycyna o wpływie wina na krążenie krwi?
Z wielu badań wiadomo, że czerwone wino zawiera liczne związki fenolowe, flawonole, antocyjany i rozpuszczalne taniny. To są silne przeciwutleniacze, które na drodze chemicznej lub enzymatycznej są w stanie hamować utlenianie tłuszczu we krwi - tzw. lipoprotein, których ilość określana jest w standardowym badaniu krwi. Przeciwdziała to powstawaniu złego cholesterolu inicjującego rozwój miażdżycy, a tym samym zapobiega chorobie niedokrwiennej serca oraz groźbie zakrzepicy i zawału.
Czy są w winie inne lecznicze związki zapobiegające chorobom naczyń krwionośnych, nadciśnieniu i niebezpiecznym zakrzepom?
Niedawno odkryto rezweratrol – jeden ze związków fenolowych zawartych w winie. Substancja ta jest wręcz nieoceniona w profilaktyce chorób niedokrwiennych, ponieważ hamuje produkcję wolnych rodników tlenowych. Wykazano też, że wino czerwone zapobiega „zlepieniu się” płytek krwi, zaś rezweratrol ma własność zmniejszenie masy zakrzepów krwi. Ponadto związek ten w swym działaniu wykazuje synergizm (pozytywne współdziałanie) z innym silnym środkiem przeciwzakrzepowym – aspiryną, co może mieć duże znaczenie w zapobieganiu zawałom mięśnia sercowego i innym chorobom niedokrwiennym. Na pytanie - czy wino może być polecane na „receptę”? – odpowiadamy – w zasadzie tak, ale tylko 1 drink i to tym, którzy nie mają wspomnianych przeciwwskazań ( najlepiej w domu, po pracy).
A może piwo jest zdrowsze?
Do warzenia piwa najczęściej używa się ziarna jęczmienia, szyszki chmielowe, specjalne drożdże piwne i odpowiednią wodę. To powoduje, że w tym napoju znajdują się cenne dla organizmu witaminy (B1, B2, B6, PP, H, biotyna, kwas foliowy), garbniki, niewielkie ilości węglowodanów, białek, kwasów organicznych i biopierwiastków. Dzięki temu slogan – piwo krzepi – w dużym stopniu odpowiada prawdzie. Jest też w piwie ziółko nadające piwu orzeźwiającą goryczkę – chmiel.
Chmiel to lecznicze zioło, którego składniki leczą?
Faktem jest, że wiele składników cennego zioła, jakim jest chmiel jest obecnych w piwie. Stąd trunek pobudza łaknienie, ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów. Ma też właściwości moczopędne, szczególnie cenne we wspomaganiu leczenia chorób nerek i pęcherza moczowego. Co ciekawe ma też działanie uspokajające, łagodzi stany zwiększonej drażliwości, ułatwia zasypianie, ale pod warunkiem, że nie pijemy piwa za dużo!
Niektórzy twierdzą, że piwo jest lekiem...?
Piwo z pewnością nie jest lekarstwem, chociaż niekiedy lekarze zalecają je – czasem chorym na nerki, ponieważ działa moczopędnie i „ściąga” płyny ustrojowe z różnych tkanek. Ale uwaga! Warto pamiętać, że litr piwa (2 duże kufle) zawiera zwykle około 50 - 60 ml czystego alkoholu, (co odpowiada blisko 2 drinkom wódki), a w związku z tym jest to też trunek, który stale konsumowany może doprowadzić do uzależnienia alkoholowego. W żadnym przypadku nie powinny go pić dzieci, ponieważ nawet piwo zwane bezalkoholowym zawiera do 1,2% alkoholu etylowego!
W jakich ilościach alkohol zaczyna szkodzić?
Szeroko zakrojone badanie wśród angielskich pielęgniarek wykazało, że duży kufel piwa, dwa kieliszki wina lub jeden kieliszek wódki nie mają wpływu na wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Jednak picie większych ilości alkoholu powoduje stały wzrost ciśnienia krwi i prowadzi do nadciśnienia tętniczego. W porównaniu z abstynentkami, kobiety pijące dwa-trzy drinki dziennie miały o 40% większą skłonność do nadciśnienia tętniczego, zaś przy piciu większej ilości alkoholu ryzyko to było o 90% większe.
Od jakiej ilości alkoholu wzrasta znacząco ciśnienie krwi?
Zauważono, że decydującym jest nie tylko przekroczenie wspomnianej już bariery 2 drinków dziennie, lecz przede wszystkim długotrwałe i regularne spożywanie alkoholu. Wówczas, porcja w wysokości około 30 –60 ml czystego alkoholu (!) (w przybliżeniu 1-2 drinki) powoduje wzrost rozkurczowego, jak i skurczowego ciśnienia tętniczego. Ponadto alkohol zakłóca wchłanianie leków obniżających ciśnienie krwi.
Jak rozumieć słowo drink w przypadku wódki, wina i piwa?
Proponujemy odwołać się do naukowców, którzy dość dokładnie zbadali pojemność kieliszków i kufli i proponują rozumieć przez 1 drink:
* 45 ml 80% alkoholu /około 100 mil, tzw. „setka” 40% wódki, koniaku
* 150 ml wina;
* 350 ml ml piwa w butelce lub kuflu; lub napoju chłodzącego na bazie wina (np. aperitif, koktajl, itp.).
Czy szkodliwość alkoholu zależy od indywidualnej odporności na jego działanie?
Tak. Podobnie, jak to ma miejsce z solą kuchenną – istnieją „alkoholo-wrażliwe” jednostki. Organizm takich ludzi źle znosi nawet niewielką ilość alkoholu, reagując zmianami chorobowymi i wzrostem nadciśnienia.
Czy wiek zmienia dozwoloną miarkę?
Jeśli umiarkowane spożycie alkoholu definiuje się, jako 1-2 drinki dziennie dla mężczyzny – to kobiety i osoby po 65 roku życia tolerują tylko połowę tej objętości, bez szkody dla zdrowia. U kobiet i osób starszych mniejsza jest zawartość wody w organizmie – toteż większe jest stężenie alkoholu we krwi.
Kiedy alkohol szkodzi każdemu?
Problem jednoznacznej szkodliwości alkoholu zaczyna się wtedy, kiedy pije się niemało i to codziennie, zaś w tygodniu jest to więcej, niż 15 standardowych drinków. Wypijanie więcej, niż 15, czy 20 drinków tygodniowo może znacząco podwyższyć ciśnienie krwi.
Na koniec coś optymistycznego, czyli informacja dla tych, co mają nadciśnienie i zrezygnowali z codziennych kilku drinków.
Ograniczenie picia u nadmiernie pijących a zwłaszcza całkowita abstynencja – w ciągu kilku tygodni powoduje znaczące obniżenie ciśnienia krwi, a niekiedy jego normalizację. Powyższy efekt - udokumentowany wiarygodnymi badaniami osób, które rzuciły codziennego drinka skłania do apelu do osób z nadciśnieniem nadużywających silnych trunków.
APEL DLA ZDROWIA
Jeśli twoje ciśnienie jest wysokie - powinieneś zrezygnować z regularnego zażywania alkoholu w dotychczasowych ilościach, zwłaszcza, jeśli przekraczają one wspomniane 15 – 20 drinków tygodniowo lub 2 kufle piwa codziennie (w sumie powyżej 1 litra piwa). Nie oznacza to, że od razu musisz stać się z dnia na dzień abstynentem. Spróbuj ograniczyć alkohol do 1/2 drinka dziennie ( np. 50 mil - 40% wódki lub koniaku), czy 1 kufla piwa (1/2 l), a przez 3 dni w tygodniu nie pij wcale.
Źródło : www.przychodnia.pl
Alkohol szkodzi czy pomaga?
Niektórzy bezgranicznie wierzą w korzystne działanie alkoholu na organizm. – Pół szklanki wina przedłuża życie – twierdzą domorośli znawcy wzorujący się na zwyczajach Francuzów. Inni wskazują na długowieczność Gruzinów gustujących w winie i w swych słynnych koniakach. Co więcej zdarza się, że niektórzy lekarze głoszą pogląd, że kieliszek koniaku dobrze robi na serce. Nie zawsze jednak i nie w każdej chorobie serca można pić alkohol. Co więcej, nie każde nadciśnienie pozwala na codzienne spożywanie trunków nawet w małych ilościach.
Prawda o piciu alkoholu ma jak zwykle dwa oblicza – przyzwalające i zakazujące.
Z jednak strony w umiarkowanych ilościach alkohol łagodzi stresy, uspokaja, ułatwia zasypianie, zmniejsza ból, działa moczopędnie - ktoś mógłby pomyśleć, że jest to środek skuteczny w leczeniu wielu chorób. Tymczasem nie! Alkohol nie tylko nie jest lekiem, ale może być przyczyną powstawania wielu chorób, m.in układu krążenia, w tym nadciśnienia tętniczego. A ponadto chorób wątroby, układu nerwowego i wielu innych. A przede wszystkim JEST ŚRODKIEM WYWOŁUJĄCYM SILNE UZALEŻNIENIE KTÓRE SAMO W SOBIE JEST CIĘŻKĄ CHOROBĄ.
Kiedy alkohol jest bezwzględnie zabroniony?
Znany kardiolog – prof. dr hab. med. Andrzej Kaliciński ostrzega, że, nie wolno nam pić, nawet przysłowiowego „naparstka” w następujących chorobach i sytuacjach:
* w ostrej niewydolności serca;
* w przebiegu migotania przedsionków i niebezpiecznych zaburzeniach rytmu serca;
* w chorobie zwanej kardiomiopatią alkoholową, (o czym powinien nas poinformować nasz lekarz);
* jeśli ktokolwiek z najbliższej rodziny ma skłonność do alkoholizmu.
Czy osoby nie cierpiące na powyższe schorzenia mogą bezpiecznie pić alkohol w małych ilościach?
Dla każdego wypijającego dziennie jeden lub dwa drinki do obiadu, czy kolacji wpływ niewielkich ilości alkoholu na obniżenie ciśnienie krwi może być zaskoczeniem. Kieliszek wina, czy mały kieliszek wódki (25 ml) lub kufel piwa jeszcze nie zaszkodzi zdrowiu, jeśli nie ma wyżej wymienionych przeciwwskazań. Odwrotnie, może wystąpić nawet korzystny efekt w postaci rozszerzenia drobnych naczyń krwionośnych (tzw. efekt hipotensyjny), co ułatwia przepływ krwi i obniża ciśnienie rozkurczowe.
Alkohol alkoholowi nierówny?
Alkohol ma różny skład i stężenie - występuje wszakże w postaci wina, wysokoprocentowej wódki, ziołowych nalewek, piwa, koktajli, itp. Wysokoprocentowe alkohole mają liczne odmiany, np. wspomniany wyżej „leczniczy” koniak, czy nasercowe nalewki ziołowe (np. głogowa). Negatywny wpływ alkoholu na układ krążenia może być łagodzony poprzez rozcieńczenie – np. whisky z wodą sodową, czy mieszanie z sokiem owocowym, np. koktajle. Różnie oceniany jest przez lekarzy wpływ tych trunków na zdrowie, nie tylko ze względu na ilość wchłoniętego alkoholu, ale i na ich jakość.
Kieliszek wina na zdrowie?
Czy przysłowiowy kieliszek czerwonego wina wypijany przez Francuza do obiadu ma rzeczywiście dobroczynne działanie wina na zdrowie? Wino jest wprawdzie napojem alkoholowym, lecz zawiera wiele substancji biologicznie aktywnych pochodzących z owoców oraz z produktów metabolizmu drożdży. To one sprawiają, że pożytki picia wina w małych ilościach wydają się przewyższać nad obawami przed konsekwencjami uzależnienia.
A co mówi medycyna o wpływie wina na krążenie krwi?
Z wielu badań wiadomo, że czerwone wino zawiera liczne związki fenolowe, flawonole, antocyjany i rozpuszczalne taniny. To są silne przeciwutleniacze, które na drodze chemicznej lub enzymatycznej są w stanie hamować utlenianie tłuszczu we krwi - tzw. lipoprotein, których ilość określana jest w standardowym badaniu krwi. Przeciwdziała to powstawaniu złego cholesterolu inicjującego rozwój miażdżycy, a tym samym zapobiega chorobie niedokrwiennej serca oraz groźbie zakrzepicy i zawału.
Czy są w winie inne lecznicze związki zapobiegające chorobom naczyń krwionośnych, nadciśnieniu i niebezpiecznym zakrzepom?
Niedawno odkryto rezweratrol – jeden ze związków fenolowych zawartych w winie. Substancja ta jest wręcz nieoceniona w profilaktyce chorób niedokrwiennych, ponieważ hamuje produkcję wolnych rodników tlenowych. Wykazano też, że wino czerwone zapobiega „zlepieniu się” płytek krwi, zaś rezweratrol ma własność zmniejszenie masy zakrzepów krwi. Ponadto związek ten w swym działaniu wykazuje synergizm (pozytywne współdziałanie) z innym silnym środkiem przeciwzakrzepowym – aspiryną, co może mieć duże znaczenie w zapobieganiu zawałom mięśnia sercowego i innym chorobom niedokrwiennym. Na pytanie - czy wino może być polecane na „receptę”? – odpowiadamy – w zasadzie tak, ale tylko 1 drink i to tym, którzy nie mają wspomnianych przeciwwskazań ( najlepiej w domu, po pracy).
A może piwo jest zdrowsze?
Do warzenia piwa najczęściej używa się ziarna jęczmienia, szyszki chmielowe, specjalne drożdże piwne i odpowiednią wodę. To powoduje, że w tym napoju znajdują się cenne dla organizmu witaminy (B1, B2, B6, PP, H, biotyna, kwas foliowy), garbniki, niewielkie ilości węglowodanów, białek, kwasów organicznych i biopierwiastków. Dzięki temu slogan – piwo krzepi – w dużym stopniu odpowiada prawdzie. Jest też w piwie ziółko nadające piwu orzeźwiającą goryczkę – chmiel.
Chmiel to lecznicze zioło, którego składniki leczą?
Faktem jest, że wiele składników cennego zioła, jakim jest chmiel jest obecnych w piwie. Stąd trunek pobudza łaknienie, ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów. Ma też właściwości moczopędne, szczególnie cenne we wspomaganiu leczenia chorób nerek i pęcherza moczowego. Co ciekawe ma też działanie uspokajające, łagodzi stany zwiększonej drażliwości, ułatwia zasypianie, ale pod warunkiem, że nie pijemy piwa za dużo!
Niektórzy twierdzą, że piwo jest lekiem...?
Piwo z pewnością nie jest lekarstwem, chociaż niekiedy lekarze zalecają je – czasem chorym na nerki, ponieważ działa moczopędnie i „ściąga” płyny ustrojowe z różnych tkanek. Ale uwaga! Warto pamiętać, że litr piwa (2 duże kufle) zawiera zwykle około 50 - 60 ml czystego alkoholu, (co odpowiada blisko 2 drinkom wódki), a w związku z tym jest to też trunek, który stale konsumowany może doprowadzić do uzależnienia alkoholowego. W żadnym przypadku nie powinny go pić dzieci, ponieważ nawet piwo zwane bezalkoholowym zawiera do 1,2% alkoholu etylowego!
W jakich ilościach alkohol zaczyna szkodzić?
Szeroko zakrojone badanie wśród angielskich pielęgniarek wykazało, że duży kufel piwa, dwa kieliszki wina lub jeden kieliszek wódki nie mają wpływu na wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Jednak picie większych ilości alkoholu powoduje stały wzrost ciśnienia krwi i prowadzi do nadciśnienia tętniczego. W porównaniu z abstynentkami, kobiety pijące dwa-trzy drinki dziennie miały o 40% większą skłonność do nadciśnienia tętniczego, zaś przy piciu większej ilości alkoholu ryzyko to było o 90% większe.
Od jakiej ilości alkoholu wzrasta znacząco ciśnienie krwi?
Zauważono, że decydującym jest nie tylko przekroczenie wspomnianej już bariery 2 drinków dziennie, lecz przede wszystkim długotrwałe i regularne spożywanie alkoholu. Wówczas, porcja w wysokości około 30 –60 ml czystego alkoholu (!) (w przybliżeniu 1-2 drinki) powoduje wzrost rozkurczowego, jak i skurczowego ciśnienia tętniczego. Ponadto alkohol zakłóca wchłanianie leków obniżających ciśnienie krwi.
Jak rozumieć słowo drink w przypadku wódki, wina i piwa?
Proponujemy odwołać się do naukowców, którzy dość dokładnie zbadali pojemność kieliszków i kufli i proponują rozumieć przez 1 drink:
* 45 ml 80% alkoholu /około 100 mil, tzw. „setka” 40% wódki, koniaku
* 150 ml wina;
* 350 ml ml piwa w butelce lub kuflu; lub napoju chłodzącego na bazie wina (np. aperitif, koktajl, itp.).
Czy szkodliwość alkoholu zależy od indywidualnej odporności na jego działanie?
Tak. Podobnie, jak to ma miejsce z solą kuchenną – istnieją „alkoholo-wrażliwe” jednostki. Organizm takich ludzi źle znosi nawet niewielką ilość alkoholu, reagując zmianami chorobowymi i wzrostem nadciśnienia.
Czy wiek zmienia dozwoloną miarkę?
Jeśli umiarkowane spożycie alkoholu definiuje się, jako 1-2 drinki dziennie dla mężczyzny – to kobiety i osoby po 65 roku życia tolerują tylko połowę tej objętości, bez szkody dla zdrowia. U kobiet i osób starszych mniejsza jest zawartość wody w organizmie – toteż większe jest stężenie alkoholu we krwi.
Kiedy alkohol szkodzi każdemu?
Problem jednoznacznej szkodliwości alkoholu zaczyna się wtedy, kiedy pije się niemało i to codziennie, zaś w tygodniu jest to więcej, niż 15 standardowych drinków. Wypijanie więcej, niż 15, czy 20 drinków tygodniowo może znacząco podwyższyć ciśnienie krwi.
Na koniec coś optymistycznego, czyli informacja dla tych, co mają nadciśnienie i zrezygnowali z codziennych kilku drinków.
Ograniczenie picia u nadmiernie pijących a zwłaszcza całkowita abstynencja – w ciągu kilku tygodni powoduje znaczące obniżenie ciśnienia krwi, a niekiedy jego normalizację. Powyższy efekt - udokumentowany wiarygodnymi badaniami osób, które rzuciły codziennego drinka skłania do apelu do osób z nadciśnieniem nadużywających silnych trunków.
APEL DLA ZDROWIA
Jeśli twoje ciśnienie jest wysokie - powinieneś zrezygnować z regularnego zażywania alkoholu w dotychczasowych ilościach, zwłaszcza, jeśli przekraczają one wspomniane 15 – 20 drinków tygodniowo lub 2 kufle piwa codziennie (w sumie powyżej 1 litra piwa). Nie oznacza to, że od razu musisz stać się z dnia na dzień abstynentem. Spróbuj ograniczyć alkohol do 1/2 drinka dziennie ( np. 50 mil - 40% wódki lub koniaku), czy 1 kufla piwa (1/2 l), a przez 3 dni w tygodniu nie pij wcale.
Źródło : www.przychodnia.pl
Cisnienie tętna miarą zagrożenia życia ?
W znalezieniu bardziej jednoznacznego wskaźnika zagrożenia życia chorobą nadciśnieniową pomogła analiza długookresowych zmian ciśnienia tętniczego u ludzi starszych. Okazało się bowiem, że w krajach uprzemysłowionych wraz z wiekiem najszybciej wzrasta liczba osób z nadciśnieniem tętniczym o charakterze skurczowym („górnym”). Zaobserwowano też, że do 50-60 roku życia, niezależnie od płci, wzrasta zarówno ciśnienie skurczowe, jak i rozkurczowe („dolne”). Natomiast w kolejnych dekadach życia ciśnienie skurczowe nadal rośnie, a rozkurczowe spada! Jednocześnie zauważono, że u ludzi w podeszłym wieku, u których znacząco wzrasta odsetek zawałów i udarów mózgu spowodowanych nadciśnieniem tętniczym - stwierdza się dużą częstość występowania tzw. wysokiego izolowanego nadciśnienia skurczowego. Słowo „izolowane” oznacza w tym przypadku dużą różnicę między ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym, czyli zgodnie z tym, co powiedzieliśmy na wstępie - wysokie ciśnienie tętna. Czyżby ciśnienie tętna miało okazać się poszukiwanym, najbardziej właściwym wskaźnikiem zagrożenia życia chorobą nadciśnieniową?
Czy ciśnienie tętna jest dobrym wskaźnikiem zagrożenia życia?
Tak. Wiele badań i analiz potwierdziło wartość prognostyczną tego wskaźnika. W licznych kilkudziesięcioletnich badaniach licznych populacji okazało się, że wysokie ciśnienie tętna jest zwiastunem licznych powikłań sercowo-naczyniowych, a zwłaszcza wysokiej śmiertelności z powodu zawałów i udarów mózgu.
Jakie jest zatem dopuszczalne ciśnienie tętna?
Jak łatwo obliczyć ( z danych poniżej) dopuszczalna różnica pomiędzy ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym u zdrowego człowieka to wartość ciśnienia tętna w granicach 40 - 60 mmHG.
Normalne ciśnienie rozkurczowe („dolne”) zawiera się w granicach 80 - 90 mmHG (optimum ciśnienia rozkurczowego u zdrowego człowieka wynosi około 80 mmHG ). Normalne ciśnienie skurczowe („górne”) zawiera się w granicach 120 - 140 mmHG (optimum około 120 mmHg).
Co oznacza termin – wysokie ciśnienie tętna?
Otóż ustalono, że dla ciśnienia tętna wyższego od 63 mmHg pojawia się znaczący wzrost ryzyka zawału. Dotyczy to zarówno osób zdrowych, tj. nie cierpiących na chorobę nadciśnieniową, jak i osób chorych na nadciśnienie. Zatem różnica pomiędzy ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym wyższa, niż 63 mmHg oznacza wysokie ciśnienie tętna.
Czy osoby zdrowe mogą mieć zbyt wysokie ciśnienie tętna?
Tak. Nie jest wielką rzadkością spotkanie osoby, u której średnio-dobowe ciśnienie rozkurczowe wynosi mniej, niż – 77 mmHG, a skurczowe oscyluje w granicach 140 mmHg. U takiej osoby ciśnienie tętna może przekraczać 63 mmHg. Jednak, u osób z wysokim nadciśnieniem skurczowym – np. powyżej 160-180 mmHg i ciśnieniu tętna przekraczającym wspomniane 63 mmHg zagrożenie dla życia jest niewspółmiernie większe.
Dlaczego pojawia się zbyt wysokie ciśnienie tętna?
Główną przyczyną jest usztywnienie się dużych tętnic odchodzących od serca, które z wiekiem, a zwłaszcza wskutek przewlekłego nadciśnienia, czy też niekiedy pod wpływem miażdżycy tracą swą fizjologiczną elastyczność. Dotąd elastyczność ta pozwalała im się „wybrzuszyć” pod wpływem naporu krwi tłoczonej w skurczu serca i utworzyć „sekundowy” rezerwuar tętniczy, który w czasie rozkurczu zapewnia ciągłość przepływu krwi do tkanek. Jest to tzw. funkcja powietrzni – buforująca przepływ krwi z serca, na obwód do tkanek.
STARZENIE SIĘ I CIŚNIENIE TĘTNA
Jak starzenie się wpływa na tętnice?
Wraz z wiekiem tętnice ulegają usztywnieniu, zwanym stwardnieniem tętnic (arteriosclerosis). Związane jest to z pogrubieniem ich ścian. W tętnicach centralnych (np. aorcie) wiąże się to z pewnym poszerzeniem światła naczynia, a w mniejszych tętnicach, tj. obwodowych ze zwężeniem światła naczyń.
Dlaczego tętnice tracą swą elastyczność?
Główną przyczyną jest „starzenie się” włókien elastyny zapewniającej elastyczność tętnicom. Starzenie się wynika ze zużycia się włókien wskutek wysokiego ciśnienie krwi i cyklicznych naprężeń tętnic. Chociaż włókna te wykazują dużą wytrzymałość, to po około 25-30 latach życia zaczynają wykazywać pierwsze cechy degeneracji. Wskutek postępującego przez wiele lat zwyrodnienia elastyny naczynie staje się sztywne.
Dlaczego usztywnienie tętnic utrudnia przepływ krwi?
Aorta i inne duże naczynia sprężyste zdrowego dorosłego człowieka powinny ulegać fizjologicznemu rozszerzeniu się o około 10% w czasie każdego wyrzutu krwi z serca. To elastyczne rozszerzenie się „buforuje” przepływ i wspomaga serce w zapewnieniu ciągłości przepływu krwi z serca do tkanek.
Jak szybko „starzeją się” tętnice?
Można powiedzieć, że do 60 roku życia zdolność buforowania przepływu krwi przez aortę, dzięki jej elastyczności nie jest istotnie upośledzona. Później jednak, w miarę usztywniania się jej ścian i stopniowego ubytku włókien sprężystych zmniejsza się czynny udział aorty w podtrzymywaniu przepływu krwi ku tkankom i narządom i dochodzi do wzrostu ciśnienia tętna.
NADCIŚNIENIE, MIAŻDŻYCA I CIŚNIENIE TĘTNA
Jak nadciśnienie wpływa na tętnice?
Przewlekłe nadciśnienie jest, obok starzenia się - najważniejszą przyczyną usztywnienia tętnic. Zwiększony napór krwi na ściany naczyń wywołuje ich samoistną przebudowę. Rozrastają się zwłaszcza tzw. mięśnie okrężne naczyń. (Ich skurcze i rozkurcze – poszerzają i zwężają światło przepływu krwi). Przebudowa polega na tym, że ściany „grubieją do środka” - zwężając światło naczynia, którym płynie krew. Ściany tętnic stają się z tego powodu, usztywnione i małoelastyczne. Aorta traci wspomnianą wyżej zdolność rozszerzania się podczas wyrzutu krwi, czym dotąd ułatwiała sercu tłoczenie krwi na obwód, do tkanek.
Dlaczego tętnice zwężają się pod wpływem nadciśnienia?
Cykliczne naprężenia mięśni gładkich ściany naczynia wywołane przez wzrost ciśnienia i akcję serca pobudzają ich rozrost. Można to porównać z podnoszeniem coraz większych ciężarów przez atletę, co powoduje rozrost bicepsów. Rozrost ten dokonuje się jednak, nie „na zewnątrz”, lecz ku wnętrzu naczynia; co zawęża jego światło. Obecnie często podkreśla się, że przerost komórek mięśniowych naczyń wiąże się z deficytem fizjologicznych substancji rozszerzających naczynia, a nadprodukcją tych, które zwężają naczynia, ( zwłaszcza angiotensyny II). W takim przypadku duże znaczenie profilaktyczne ma farmakoterapia przy pomocy inhibitorów konwertazy angiotensyny.
Leczą nadciśnienie - ochraniają tętnice
Czy wszystkie tętnice „grubieją” pod wpływem nadciśnienia?
Niektóre tętnice nie ulegają mechanicznemu poszerzeniu w reakcji na podwyższone ciśnienie krwi (udowa, ramienna, promieniowa). Natomiast aorta i tętnica szyjna - pogrubiają swe ściany i zawężają światło, utrudniając przepływ krwi. Nie leczone nadciśnienie powoduje tzw. sprzężenie zwrotne ujemne - tj. dalszy wzrost ciśnienia krwi i pogłębianie się powyższych objawów choroby.
Jak usztywnienie tętnic modyfikuje ciśnienie krwi i ciśnienie tętna?
Usztywnienie tętnic powoduje wzrost ciśnienia skurczowego („górnego”) i obniżenie się ciśnienia rozkurczowego. („dolnego”). Przy czym, im sztywniejsze są duże naczynia tętnicze, tym wyższy jest wzrost ciśnienia skurczowego. Wzrost ten zwiększają dodatkowo tzw. fale tętna. Fale te są ważnym sygnałem dla serca, a ich nakładanie się na siebie spowodowane usztywnieniem tętnic zakłóca jego pracę, stając się dodatkową przyczyną wzrostu ciśnienia skurczowego. Efektem finalnym jest duży wzrost ciśnienia tętna.
Jak miażdżyca wpływa na tętnice i ciśnienie tętna?
Zarówno wiek, jak i nadciśnienie sprzyjają miażdżycy tętnic. Chociaż osadzanie się cholesterolu i innych substancji i komórek krwi w śródbłonku może się zacząć w różny sposób, to typowym scenariuszem są uszkodzenia gładzi naczyń. Wyzwala to odczyn zapalny i ułatwia przyleganie i agregację (zlepianie się) płytek krwi i leukocytów, cholesterolu i innych substancji. Ułatwia to osadzanie się złogów miażdżycowych, które mają najczęściej formę ogniskową. Stąd nie zawsze miażdżyca powoduje usztywnienie dużych naczyń tętniczych. Tylko w przypadku tzw. dużych zmian rozlanych - ściana tętnic staje się mniej elastyczna, co powoduje wzrost ciśnienia skurczowego i wysokie ciśnienie tętna.
CZYM ZAGRAŻA WYSOKIE CIŚNIENIE TĘTNA
Jak reaguje serce na usztywnione i zwężone tętnice?
Elastyczność tętnic, zwłaszcza aorty i ich „wybrzuszanie się” przy skurczu znacząco zmniejsza ciśnienie krwi tłoczonej przez serce do tkanek. Usztywnione i zwężone tętnice zmuszają serce do większego wysiłku, aby przetoczyć tyle samo krwi w tym samym czasie. Rośnie, więc ciśnienie skurczowe, przyspieszając tłoczenie krwi do tkanek i narządów, co powoduje chorobliwy rozrost mięśnia sercowego.
Nadciśnienie i przerost serca
Jakie zagrożenie dla życia wywołuje wysokie ciśnienie tętna?
W masowej, wieloletniej obserwacji chorych na nadciśnienie tętnicze wykazano, że wysokie ciśnienie tętna, tj. powyżej 63 mmHg wywoduje przerost mięśnia sercowego i przyczynia się do wysokiej śmiertelności sercowej, zwłaszcza u kobiet po 55 roku życia. Jeśli jednak ciśnienie skurczowe jest wyższe od 140 mmHg, a ciśnienie tętna jest wysokie, tj. powyżej 63 mmHg - zwiastuje to także wysokie zagrożenie zawałem serca u mężczyzn w tym wieku.
Czy usztywnienie tętnic ma istotne znaczenie prognostyczne?
Tak, jeśli dotyczy np. usztywnienia tętnicy szyjnej, u chorych z hipercholesterolemią, nadciśnieniem, czy cukrzycą. Usztywnienie tej tętnicy, np. w wyniku zmian miażdżycowych są symptomem przerostu mięśnia sercowego. Ostatnio opublikowane badania kilku tysięcy starszych osób – i co ważne, bez wyraźnych objawów schorzeń układu sercowo-naczyniowego - wykazały, że u osób z największą grubością tętnicy szyjnej - ryzyko zawału mięśnia sercowego lub udaru było prawie czterokrotnie wyższe w porównaniu do tych, z najniższą grubością ściany.
JAK LECZYĆ WYSOKIE CIŚNIENIE TĘTNA?
Czy możliwe jest poprawienie elastyczności, czyli tzw. podatności naczyń na napór krwi?
Terapia poprawiająca elastyczność (podatność) naczyń, zwłaszcza dużych naczyń tętniczych jest zindywidualizowana, gdyż medycyna nie wypracowała jeszcze terapii optymalnej, czyli tzw. zalecanych wszystkim standardów leczniczych. Niemniej z dotychczasowych badań wynika, że szczególnie korzystny wpływ leczniczy mają inhibitory enzymu konwertującego, np. ramipril, oraz blokery kanału wapniowego. Stosowane długotrwale (przewlekle) poprawiają elastyczność ściany naczyniowej.
Co możemy powiedzieć o leczniczym działaniu inhibitorów enzymu konwertującego?
Leki te charakteryzują się szczególną skutecznością, gdyż poprawiają elastyczność tętnicy szyjnej i udowej, przy jednoczesnym obniżaniu wysokości ciśnienia tętniczego. Co więcej, po zastosowaniu inhibitorów konwertazy zaobserwowano zmniejszenie się grubości ściany aorty u zwierząt, co mogłoby sugerować również takie działanie tych leków u ludzi. (Podobne efekty opisywano także po zastosowaniu blokerów kanału wapniowego). Wpływ innych leków przeciwnadciśnieniowych na poprawę funkcji dużych naczyń nie jest tak jednoznaczny.
Źródło: www.przychodnia.pl
Czy ciśnienie tętna jest dobrym wskaźnikiem zagrożenia życia?
Tak. Wiele badań i analiz potwierdziło wartość prognostyczną tego wskaźnika. W licznych kilkudziesięcioletnich badaniach licznych populacji okazało się, że wysokie ciśnienie tętna jest zwiastunem licznych powikłań sercowo-naczyniowych, a zwłaszcza wysokiej śmiertelności z powodu zawałów i udarów mózgu.
Jakie jest zatem dopuszczalne ciśnienie tętna?
Jak łatwo obliczyć ( z danych poniżej) dopuszczalna różnica pomiędzy ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym u zdrowego człowieka to wartość ciśnienia tętna w granicach 40 - 60 mmHG.
Normalne ciśnienie rozkurczowe („dolne”) zawiera się w granicach 80 - 90 mmHG (optimum ciśnienia rozkurczowego u zdrowego człowieka wynosi około 80 mmHG ). Normalne ciśnienie skurczowe („górne”) zawiera się w granicach 120 - 140 mmHG (optimum około 120 mmHg).
Co oznacza termin – wysokie ciśnienie tętna?
Otóż ustalono, że dla ciśnienia tętna wyższego od 63 mmHg pojawia się znaczący wzrost ryzyka zawału. Dotyczy to zarówno osób zdrowych, tj. nie cierpiących na chorobę nadciśnieniową, jak i osób chorych na nadciśnienie. Zatem różnica pomiędzy ciśnieniem skurczowym i rozkurczowym wyższa, niż 63 mmHg oznacza wysokie ciśnienie tętna.
Czy osoby zdrowe mogą mieć zbyt wysokie ciśnienie tętna?
Tak. Nie jest wielką rzadkością spotkanie osoby, u której średnio-dobowe ciśnienie rozkurczowe wynosi mniej, niż – 77 mmHG, a skurczowe oscyluje w granicach 140 mmHg. U takiej osoby ciśnienie tętna może przekraczać 63 mmHg. Jednak, u osób z wysokim nadciśnieniem skurczowym – np. powyżej 160-180 mmHg i ciśnieniu tętna przekraczającym wspomniane 63 mmHg zagrożenie dla życia jest niewspółmiernie większe.
Dlaczego pojawia się zbyt wysokie ciśnienie tętna?
Główną przyczyną jest usztywnienie się dużych tętnic odchodzących od serca, które z wiekiem, a zwłaszcza wskutek przewlekłego nadciśnienia, czy też niekiedy pod wpływem miażdżycy tracą swą fizjologiczną elastyczność. Dotąd elastyczność ta pozwalała im się „wybrzuszyć” pod wpływem naporu krwi tłoczonej w skurczu serca i utworzyć „sekundowy” rezerwuar tętniczy, który w czasie rozkurczu zapewnia ciągłość przepływu krwi do tkanek. Jest to tzw. funkcja powietrzni – buforująca przepływ krwi z serca, na obwód do tkanek.
STARZENIE SIĘ I CIŚNIENIE TĘTNA
Jak starzenie się wpływa na tętnice?
Wraz z wiekiem tętnice ulegają usztywnieniu, zwanym stwardnieniem tętnic (arteriosclerosis). Związane jest to z pogrubieniem ich ścian. W tętnicach centralnych (np. aorcie) wiąże się to z pewnym poszerzeniem światła naczynia, a w mniejszych tętnicach, tj. obwodowych ze zwężeniem światła naczyń.
Dlaczego tętnice tracą swą elastyczność?
Główną przyczyną jest „starzenie się” włókien elastyny zapewniającej elastyczność tętnicom. Starzenie się wynika ze zużycia się włókien wskutek wysokiego ciśnienie krwi i cyklicznych naprężeń tętnic. Chociaż włókna te wykazują dużą wytrzymałość, to po około 25-30 latach życia zaczynają wykazywać pierwsze cechy degeneracji. Wskutek postępującego przez wiele lat zwyrodnienia elastyny naczynie staje się sztywne.
Dlaczego usztywnienie tętnic utrudnia przepływ krwi?
Aorta i inne duże naczynia sprężyste zdrowego dorosłego człowieka powinny ulegać fizjologicznemu rozszerzeniu się o około 10% w czasie każdego wyrzutu krwi z serca. To elastyczne rozszerzenie się „buforuje” przepływ i wspomaga serce w zapewnieniu ciągłości przepływu krwi z serca do tkanek.
Jak szybko „starzeją się” tętnice?
Można powiedzieć, że do 60 roku życia zdolność buforowania przepływu krwi przez aortę, dzięki jej elastyczności nie jest istotnie upośledzona. Później jednak, w miarę usztywniania się jej ścian i stopniowego ubytku włókien sprężystych zmniejsza się czynny udział aorty w podtrzymywaniu przepływu krwi ku tkankom i narządom i dochodzi do wzrostu ciśnienia tętna.
NADCIŚNIENIE, MIAŻDŻYCA I CIŚNIENIE TĘTNA
Jak nadciśnienie wpływa na tętnice?
Przewlekłe nadciśnienie jest, obok starzenia się - najważniejszą przyczyną usztywnienia tętnic. Zwiększony napór krwi na ściany naczyń wywołuje ich samoistną przebudowę. Rozrastają się zwłaszcza tzw. mięśnie okrężne naczyń. (Ich skurcze i rozkurcze – poszerzają i zwężają światło przepływu krwi). Przebudowa polega na tym, że ściany „grubieją do środka” - zwężając światło naczynia, którym płynie krew. Ściany tętnic stają się z tego powodu, usztywnione i małoelastyczne. Aorta traci wspomnianą wyżej zdolność rozszerzania się podczas wyrzutu krwi, czym dotąd ułatwiała sercu tłoczenie krwi na obwód, do tkanek.
Dlaczego tętnice zwężają się pod wpływem nadciśnienia?
Cykliczne naprężenia mięśni gładkich ściany naczynia wywołane przez wzrost ciśnienia i akcję serca pobudzają ich rozrost. Można to porównać z podnoszeniem coraz większych ciężarów przez atletę, co powoduje rozrost bicepsów. Rozrost ten dokonuje się jednak, nie „na zewnątrz”, lecz ku wnętrzu naczynia; co zawęża jego światło. Obecnie często podkreśla się, że przerost komórek mięśniowych naczyń wiąże się z deficytem fizjologicznych substancji rozszerzających naczynia, a nadprodukcją tych, które zwężają naczynia, ( zwłaszcza angiotensyny II). W takim przypadku duże znaczenie profilaktyczne ma farmakoterapia przy pomocy inhibitorów konwertazy angiotensyny.
Leczą nadciśnienie - ochraniają tętnice
Czy wszystkie tętnice „grubieją” pod wpływem nadciśnienia?
Niektóre tętnice nie ulegają mechanicznemu poszerzeniu w reakcji na podwyższone ciśnienie krwi (udowa, ramienna, promieniowa). Natomiast aorta i tętnica szyjna - pogrubiają swe ściany i zawężają światło, utrudniając przepływ krwi. Nie leczone nadciśnienie powoduje tzw. sprzężenie zwrotne ujemne - tj. dalszy wzrost ciśnienia krwi i pogłębianie się powyższych objawów choroby.
Jak usztywnienie tętnic modyfikuje ciśnienie krwi i ciśnienie tętna?
Usztywnienie tętnic powoduje wzrost ciśnienia skurczowego („górnego”) i obniżenie się ciśnienia rozkurczowego. („dolnego”). Przy czym, im sztywniejsze są duże naczynia tętnicze, tym wyższy jest wzrost ciśnienia skurczowego. Wzrost ten zwiększają dodatkowo tzw. fale tętna. Fale te są ważnym sygnałem dla serca, a ich nakładanie się na siebie spowodowane usztywnieniem tętnic zakłóca jego pracę, stając się dodatkową przyczyną wzrostu ciśnienia skurczowego. Efektem finalnym jest duży wzrost ciśnienia tętna.
Jak miażdżyca wpływa na tętnice i ciśnienie tętna?
Zarówno wiek, jak i nadciśnienie sprzyjają miażdżycy tętnic. Chociaż osadzanie się cholesterolu i innych substancji i komórek krwi w śródbłonku może się zacząć w różny sposób, to typowym scenariuszem są uszkodzenia gładzi naczyń. Wyzwala to odczyn zapalny i ułatwia przyleganie i agregację (zlepianie się) płytek krwi i leukocytów, cholesterolu i innych substancji. Ułatwia to osadzanie się złogów miażdżycowych, które mają najczęściej formę ogniskową. Stąd nie zawsze miażdżyca powoduje usztywnienie dużych naczyń tętniczych. Tylko w przypadku tzw. dużych zmian rozlanych - ściana tętnic staje się mniej elastyczna, co powoduje wzrost ciśnienia skurczowego i wysokie ciśnienie tętna.
CZYM ZAGRAŻA WYSOKIE CIŚNIENIE TĘTNA
Jak reaguje serce na usztywnione i zwężone tętnice?
Elastyczność tętnic, zwłaszcza aorty i ich „wybrzuszanie się” przy skurczu znacząco zmniejsza ciśnienie krwi tłoczonej przez serce do tkanek. Usztywnione i zwężone tętnice zmuszają serce do większego wysiłku, aby przetoczyć tyle samo krwi w tym samym czasie. Rośnie, więc ciśnienie skurczowe, przyspieszając tłoczenie krwi do tkanek i narządów, co powoduje chorobliwy rozrost mięśnia sercowego.
Nadciśnienie i przerost serca
Jakie zagrożenie dla życia wywołuje wysokie ciśnienie tętna?
W masowej, wieloletniej obserwacji chorych na nadciśnienie tętnicze wykazano, że wysokie ciśnienie tętna, tj. powyżej 63 mmHg wywoduje przerost mięśnia sercowego i przyczynia się do wysokiej śmiertelności sercowej, zwłaszcza u kobiet po 55 roku życia. Jeśli jednak ciśnienie skurczowe jest wyższe od 140 mmHg, a ciśnienie tętna jest wysokie, tj. powyżej 63 mmHg - zwiastuje to także wysokie zagrożenie zawałem serca u mężczyzn w tym wieku.
Czy usztywnienie tętnic ma istotne znaczenie prognostyczne?
Tak, jeśli dotyczy np. usztywnienia tętnicy szyjnej, u chorych z hipercholesterolemią, nadciśnieniem, czy cukrzycą. Usztywnienie tej tętnicy, np. w wyniku zmian miażdżycowych są symptomem przerostu mięśnia sercowego. Ostatnio opublikowane badania kilku tysięcy starszych osób – i co ważne, bez wyraźnych objawów schorzeń układu sercowo-naczyniowego - wykazały, że u osób z największą grubością tętnicy szyjnej - ryzyko zawału mięśnia sercowego lub udaru było prawie czterokrotnie wyższe w porównaniu do tych, z najniższą grubością ściany.
JAK LECZYĆ WYSOKIE CIŚNIENIE TĘTNA?
Czy możliwe jest poprawienie elastyczności, czyli tzw. podatności naczyń na napór krwi?
Terapia poprawiająca elastyczność (podatność) naczyń, zwłaszcza dużych naczyń tętniczych jest zindywidualizowana, gdyż medycyna nie wypracowała jeszcze terapii optymalnej, czyli tzw. zalecanych wszystkim standardów leczniczych. Niemniej z dotychczasowych badań wynika, że szczególnie korzystny wpływ leczniczy mają inhibitory enzymu konwertującego, np. ramipril, oraz blokery kanału wapniowego. Stosowane długotrwale (przewlekle) poprawiają elastyczność ściany naczyniowej.
Co możemy powiedzieć o leczniczym działaniu inhibitorów enzymu konwertującego?
Leki te charakteryzują się szczególną skutecznością, gdyż poprawiają elastyczność tętnicy szyjnej i udowej, przy jednoczesnym obniżaniu wysokości ciśnienia tętniczego. Co więcej, po zastosowaniu inhibitorów konwertazy zaobserwowano zmniejszenie się grubości ściany aorty u zwierząt, co mogłoby sugerować również takie działanie tych leków u ludzi. (Podobne efekty opisywano także po zastosowaniu blokerów kanału wapniowego). Wpływ innych leków przeciwnadciśnieniowych na poprawę funkcji dużych naczyń nie jest tak jednoznaczny.
Źródło: www.przychodnia.pl
Subskrybuj:
Posty (Atom)